Home | Nieuws | Favoriete Links | Reisverslag Thailand | Reisverslag Australie | Foto's Australie 1 | Foto's werken op farm | Reisverslag Nieuw-Zeeland | Reisverslag Afrika | Foto's Australie 2 | Foto's Australie 3 | Boek Zuidelijk Afrika

Zaterdag 12 januari We landen volgens planning om 6.30 uur op het vliegveld van Sydney. Lisa en Michael staan ons al op te wachten. Eerst naar huis gegaan om bij te kletsen en uit te rusten. 's Middags naar auto's gekeken in de wijk Kings Cross op een automarkt van Backpackers. Veel auto's maar geen een spreekt ons aan. Dan maar naar Parramatta Road. Een 50 km lange weg ten westen van Sydney met autogarages. We zien een paar leuke, grote auto's. Twee proefritten gemaakt, maar beiden geen succes. 's avonds gebarbequed. Zondag 13 januari Uitgeslapen, heerlijk! Daarna weer auto's kijken op Parramatta Road, we zien een mooie Pick-up Toyota en de twijfel slaat toe na de testrit. Wel of niet. Hij is wel vrij prijzig. Het wordt niet want Peter past er niet in om te kunnen slapen. Bij de garage ernaast slaan we onze slag. Een mooie rode Toyota Tarrango bus. Rianne twijfelt nog maar stemt toch positief. De deal is rond voor ,--. 's middags wat gaan drinken en naar het strand om de deal te vieren. 's avonds naar Northead voor een fantastisch uitzicht over Sydney bij een zonsondergang. Op de terugweg langs de pizzeria. Maandag 14 januari Vroeg opgestaan om onze nieuwe woning op te halen bij de garage. Rijden ging goed. Het is wel ff wennen om aan de linkerkant te rijden en zeker in zo'n drukke stad als Sydney. Boodschappen gedaan bij Westfield, alle campingspullen aangeschaft. De auto op naam zetten is een ramp en lukt nog niet. Wel een bankrekening geopend. 's avonds spaghetti a la Michael gehad met dille kruiden. Dinsdag 15 januari Regen in Sydney. Hebben wij weer. Reden genoeg op het aquarium van sydney te bezoeken. We hebben vandaag fraaie gordijnenstof gekocht voor onze auto. We hebben de auto definitief Red Bull alias Skippy genoemd, vanwege onze leuke koeienmotief gordijn. Nu nog de gordijntjes in elkaar naaien. Tevens hebben we vandaag ons taxfilenummer aangevraagd.'s avonds is Rianne druk bezig met het naaien van de gordijntjes, Peter kijkt toe en besluit later op de avond toch ff te helpen. Woensdag 16 januari Weer regen. Vandaag met ons busje naar de Waringah mall geweest voor de laatste campingspullen. Ingeschreven bij de NMRA (ANWB in nl) en de RTA (registratie auto). De RTA blijft vaag, we zijn geregistreerd, maar aangezien onze REGO tot maart loopt moeten we ons bijverzekeren. Wordt vervolgd. 's avonds uit eten geweest bij de THai. We moeten toegeven het eten is niet slecht, het ruikt beter dan in Bangkok. Donderdag 17 januari Vandaag de verzekering geregeld. 730 dollar lichter, maar dan heb je ook wat. Rianne is weer druk bezig met de gordijntjes. Vrijdag 18 januari Vandaag is peter naar Kins cross gegaan om de Third part property te regelen. Daar aangekomen bleek dat hij een kopie nodig had van beide rijbewijzen. DIt had hij dus niet bij zich. 2,5 uur voor niks rondgereisd. Morgen proberen we het opnieuw. 's middags gekajakt bijd de Spit Bridge in Sydney. 's avonds weer gebarbequed. Zaterdag 19 januari Eindelijk alle verzekeringen geregeld om veilig op pad te kunnen gaan. Daarna lekker aan het strand gelegen. Nou ja lekker.... Peter is geprikt door een bluebottle (kwal). Deed geen pijn alleen het is wel erg vervelend. ALs laatste avondmaal in SYdney hebben we lisa en Michael uit eten genomen naar de Japanner. Harstikke leuk en lekker. Een grote vleesschaal die je zelf moet bakken op een rooster in het midden van de tafel. En natuurlijk met stokjes eten. Voor Rianne geen probleem, maar peter heeft er meer moeite mee,maar het lukt hem uiteindelijk wel. Na het eten nog wat gaan drinken in THe Oaks. Een top cafe vinden zij hier, wij waren minder enthousiast. TL verlichting en geen muziek. Dit schijnt overal in Australie zo te zijn. Zondag 25 januari De grote trektocht gaat beginnen. Na afscheid te hebben genomen van Lisa en Michael gaan we om 10.15 op weg naar Jervis Bay, ongeveer 200 km ten zuiden van Sydney. De reis gaat goed en de camping The Green Patch in het natuurpark is prachtig met de zee op 300 meter afstand en kangoeroes die bij je komen zitten. Met alle spullen in de bus is het even wennen maar ja dat komt nog wel. Tijd genoeg!!!! Maandag 21 januari SLecht geslapen, dagje strand ff lekker relaxen. Het strand is perfect. Wit zand en helder blauw/groen water. Aan het eind van de middag een wandeling gemaakt, maar door de vele spinnewebben toch maar weer omgekeerd. 's avonds weer regen en we zijn noodgedwongen om op tijd te gaan slapen en we konden niets eten. Dinsdag 22 januari Op tijd opgestaan 8.00 uur na weer een slechte nachtrust vol hobbels en bobbels in onze bus. Daarom hebben we besloten om een tent aan te schaffen. Om 9.00 uur zijn we op weg naar Narooma. Onderweg een tent gekocht. Om 15.00 uur komen we in het plaatsje aan. Bij het informatiepunt een camping voor 2 nachten geboekt, maar na het zien van de camping dit maar snel teruggezet naar 1 nacht. De camping Mystery Bay is iets te primitief. Een bos met als toilet een gat in de grond met een pot erop en geen douches. De tent opgezet en weer begint het te regenen. We hebben geluk we mogen van de austalische buren gebruik maken van hun vuur en hun luifel om te koken. Echt fantastisch, eten koken op houtvuur. Ook het weer valt achteraf mee. Het onweer en regen trekt voorbij. 's avonds mogen we de gaslamp van de buren gebruiken. Hoewel de camping primitief is, is het uiteindelijk toch een geslaagde overnachting. Woensdag 23 januari Heerlijk geslapen in de tent. Om 10.30 uur rijden we weg. Hoewel de dag mooi begint zien we tijdens de reis naar het plaatsje Mallacoota geen zon meer, het regent steeds. Daarom besluiten we maar om door te rijden naar Lake Entrances (180 km zuidelijker. Met succes want de regen is gestopt. De camping is niets bijzonders, een caravanpark (Silver Sands Tourist Park), maar alles is superschoon. Tegen de avond komen 2 duitse meisjes naast ons staan. Hier raken we leuk mee aan de praat. Donderdag 24 januari Slecht weer, heel bewolkt. Nog net geen regen. 's ochtends door het plaatsje gelopen en 's middags naar het strand gegaan. De rest van de dag bij de tent gehangen. Kortom een nutteloze dag. De duitse meisjes raden ons aan om naar Wilsons Promontory National park te gaan. Hier gaan we dus morgen een kijkje nemen, maar voor de tijd eerst naar Port Albert (snake en Sunday Island). We weten hier verder niet over, want niemand kan ons er iets over vertellen en de Lonely planet zegt er ook niets over. We zien het morgen wel. Vrijdag 25 januari Mooi weer. Naar port ALbert gereden, maar dit is inderdaad niets. Een dood uitgestorven plaatsje. We besluiten om door te rijden naar Wilsons Promontory. Een soort schiereiland onder Melbourne. De weg erna toe is saai en lang maar eenmaal in het park is het prachtig. We hebben een mooi plaatsje in het bos met om ons heen Kookabura's (vogels). Zaterdag 26 januari Vannacht hebben we ons mannetje gestaan. Tegen 3.00 vroeg peter om de zaklamp omdat hij last had van een mug. Toen Rianne de zaklamp aandeed was het eerste wat ze zag een enorme spin op het tentdoek. Peter zag hem in eerste instantie niet, maar toen hij zijn bril had opgezet schrok hij wel ff. En toen, hoe krijgen we hem eruit. We waren al bijna in de bus gaan slapen, toen we erachter kwamen dat hij reageerde op het licht van de zaklamp. Zo hebben we hem naar de buitenkant van het doek geleidt en Rianne sloeg hem behendig met haar schoen van het doek. We maken blijkbaar veel lawaai want we horen iemand vragen of het iets zachter kan. Overdag naar het strand gegaan, niet zoveel golven. Het water is superhelder. Je ziet een aantal vissen zwemmen. 's avonds naar het strand gelopen voor een prachtige zonsondergang. Aan de praat geraakt met een australisch gezin dat aan het vissen was. Zondag 27 januari Om 9.35 weggereden voor onze rit naar Philip Island. 12.00 uur kwamen we aan op het eiland. We zijn naar 4 verschillende campings gegaan en voor zijn we geslaagd bij een backpackers camping, Amaroo Park. De andere waren veel duurder i.v.m. Australia Day. 's middags naar het Koalapark gegaan. DIt was echt heel leuk. Je moet wel goed kijken in de bomen, maar we hebben er een paar van heel dichtbij gezien. Flink wat foto's geschoten. Maandag 28 januari Hele nacht regen gehad, de tent was nog net waterdicht, het had niet veel harder moeten regen. 's ochtends ook nog niet best, maar 's middags wordt het beter. 's ochtens bezoeken we Pyramid Rock, een rots in het water. Een paar foto's genomen en dan snel weer weg, want je wordt er gek van de vliegen. 's middags hebben we geboogie board in Woolamai Beach, het populairste surfstrand in Australie. De golven zijn heel hoog en de stroming heel sterk. Het is eb en daarom moeten we steeds verder het water op voor de leuke golven. We hebben 2 uur in het water gelegen en komen bekaf het water uit. Naar de nobbies gereden, een rots met zeehonden. Helaas geen zeehond gezien, we waren niet in de juiste periode. 's avonds naar de Pinguin parade. Na zonsondergang komen de pinguins aan land om naar hun holletje te gaan. DIt is heel leuk om te zien, maar iets te commercieel. Je zit er met zo'n paar honder mensen op een tribune. Dinsdag 29 januari Vanochtend besloten om nog een dag langer op deze camping te blijven en nog een dagje naar het strand te gaan. De golven zijn nu nog hoger en de stroming nog sterker. Nu is het boogieboarden lastiger en eigenlijk niet mogelijk, dus we geven het snel op en gaan gewoon zwemmen zonder boarden. Woensdag 30 januari We trekken verder richting Geelong, Melbourne slaan we over, we weten eigenlijk ook niet wat we er moeten zoeken. Onderweg hebben we weer zo'n grote spin in onze auto, we hebben een uur geprobeerd hem eruit te krijgen en uiteindelijk zijn we hem kwijtgeraakt en verder gereden. We belanden met onze spin in de auto in Torquay op een leuke camping aan het strand. De camping is groot en schoon (net als bijna alle campings hier) en ligt aan het strand. Alleen is er bijna geen campinggast te bekennen. Het vakantie seizoen is duidelijk ten einde, omdat we vlak aan zee staan is het 's nachts niet echt warm, vooral de wind is erg koud. Vroeg naar bed dus. Maar ook dat is geen oplossing. Rianne heeft hoofdpijn en is erg misselijk en moet rennen naar de wc. Donderdag 31 januari Na een beetje onrustige nacht voor Rianne, gaat het de volgende ochtend wat beter. De ochtend is koud en bewolkt, 's middags breekt de zon door. Vandaag foto's opgehaald en we zijn tevreden over onze prestatie. Vooral de koala's zijn goed gelukt. Vrijdag 1 februari Vandaag doorgereden via de Great Ocean Road naar Port Cambell. Het spectaculairste van de Great Ocean Road was toch wel de Twelve Apostels. Een aantal grote rotsformaties in zee. Mooi weer vandaag. We op port Cambell caravan park aan het strand. 's middags nog ff op het strand gelegen en 's avonds een wandeling gemaakt langs de kust, met een fantastisch uitzicht. o,ja de spin is gevonden, na veel gedoe om hem er uit te krijgen, bleek hij dood te zijn, met nog een andere grote spin achter in de auto. zaterdag 2 februari Vandaag doorgereden naar Mount Gambier ongeveer 300 km verderop richting Adelaide. We staan op camping Blue Lake holiday park. Het is wel een leuk plaatsje omgeven door meren en craters van vulkanen. Het weer is weer niet best, weer bewolkt, gelukkig wel droog. Zondag 3 februari Vandaag zijn we doorgereden naar Adelaide, een afstand van ongeveer 400 km. Het wwer wordt onderweg steeds beter en het wordt zelfs warm. In adelaide gezocht naar de adelaide caravan park, die 2 km van het centrum ligt. Uiteindelijk gevonden. De ondergrond is van kleine steentje, we hebben moeite om de haringen er in te krijgen, maar uiteindelijk staat de tent weer. Maandag 4 januari Vandaag zijn we precies een maand onderweg, de dagen vliegen voorbij, maar we hebben het idee dat we la veel langer weg zijn. Thailand ligt al zover achter ons... Vandaag via de Botanische tuinen naar het centrum gelopen en daar rondgewandeld. 's middags gezwommen in het zwembad van de camping en 's avonds gebarbequed. Dinsdag 5 februari We moeten om half 9 echt uit de tent door de zon die op onze tent brand. Peter heeft vannacht gedroomd dat Loil en Didam werden geraakt door een atoombom. Toen hij wakker werd wist hij de eerste paar minuten niet meer waar hij was. Toen hij terug kwam van de WC, wilde hij zo de tent instappen zonder de ritsen weer te openen, met het gevolg dat hij bijna helemaal over de tent viel. HIj was duidelijk de kluts kwijt. RIanne heeft van de hele situatie. niets gemerkt. Vandaag hebben we de foto's naar huis gestuurd per boot. Dit duurt 2 maanden en dan komen ze dus op onze site te staan. Per vliegtuig ging wel een stukje sneller, maar was ons iets te duur. Dit kostte ons alleen al f 45,--. Overdag naar het strand gegaan en 's middags nog ff het zwembad ingedoken. Vandaag hebben we besloten nog een paar dagen te blijven. Woensdag 6 februari Vandaag niet veel gedaan. Geinternet met het thuisfront en de stad in geweest. 's middags in het zwembad gezwommen op de camping. Donderdag 7 februari Direct na het opstaan gewandeld in het conservatiepark in de heuvels van Adelaide. We gingen voor de watervallen, maar die bleken er niet te zijn. Dat wil zeggen er was geen water. De omgeving was heel erg mooi. 's middags de stad ingegaan op zoek naar een gitaar voor Peter. En 1 gevonden.., een goeie voor 150 dollar. 's avonds Rianne gitaarles gegeven, met het gevolg dat ze zere vingers had van de snaren, maar ze wil volhouden. Peter is benieuwd!!! Vrijdag 8 februari Vandaag is het de dag om Adelaide te verlaten en we gaan op weg naar Victor Harbor, ruim 80 km onder Adelaide aan de kust. Er is goed weer voorspeld voor de komende dagen en we willen daarom eerstg nog gaan Boogieboarden voordat we per boot naar Kangoaroo Island vertrekken. Maar wat blijkt bij aankomst regen en wind. Ook hier in Australie zitten de weermannen er wel eens naast. Wegens de regen besluiten we om weer in de bus te slapen. Daarom klopen we een deken om de Hobbels en gaten gelijk te strijken. En wat blijkt het helpt... Het is nog niet perfect maar we wagen het er op. 's avonds ontmoeten we een ouder stel Hollanders uit Leuth (bij Millingen) Zij kletsen ons de oren van de kop, maar het is erg gezellig. Hun voertuig is ook fantastisch. Op een pick-up hebben ze een caravan gemonteerd. Heel vindingrijk en mooi. Hiermee trekken ze 9 maanden door Australie. Ook wijzen ze ons op de 2e hands winkels om spullen te kopen. Wij beloven ze hen op te zoeken bij terugkomst in NL en nemen afscheid. Zaterdag 9 februari Eerst naar een 2e handswinkel gegaan voor een deken om ons bed nog meer te perfectioneren. We slagen voor 10 dollar. Opgetogen rijden we, met regen, richting Cape Jervis, waar de boot vertrekt naar Kangaroo Island. Maar de vrolijkheid slaat om als blijkt dat de eerstvolgende boot pas de volgende morgen om 10 uur vertrekt. Omdat er in de omgeving niet te beleven valt, het weer zo slecht is en de oversteek erg duur is besluiten we enigzins teleurgesteld (vooral Rianne) om niet naar Kangaroo Island te gaan, maar noordwaarts te trekken richting Port Augusta. We overnachten op een camping aan een plas in een klein plaatsje dat Pt Wakefield heet. Ook het weer is heerlijk hier. 's avonds lekker gitaar gespeeld aan de waterkant. Zondag 10 februari Vandaag doorgereden naar Port Augusta, het plaatsje valt tegen, camping ook. We hadden in eerste instantie voor 2 nachten geboekt, maar we besluiten dit te wijzigen in 1 nacht. (gelukkig was dit geen probleem) Het waait hier ontzettend hard. 's middags ff in het zwembad gezwommen en 's avonds gekookt in het keukentje, omdat dit bij de bus onmogelijk was met deze wind. Een Nederlands stelletje ontmoet die daar ook aan het koken waren. We hebben van 18.30 uur tot 21.30 uur daar gezeten en met hun gekletst. Dit was heel gezellig. Morgen trekken we verder richting National Park Flinders Ranges (150 km het binnenland in), maar voor die tijd willen we eerst nog een kijkje nemen bij de Royal Flying Doctors. Maandag 11 januari 's ochtends naar the Royal Flying Doctors gereden, maar dit was vandaag niet toegankelijk voor bezoekers. Hebben wij weer.... Dus maar doorgereden naar Flinders Ranges. We belanden op een camping aan de voet van het National Park, van hieruit beginnen de meeste wandelroutes. Aan het eind van de middag een stukje gewandeld. Veel kangoeroes gezien, zelfs een paar van heel dichtbij. Ze zijn hier veel schuwer als in Jervis Bay. Behalve 1 kangoeroe. Rianne sloop heel dicht naar 2 kangoeroes toe, zodat peter een foto kon maken. Op het moment dat ze heel dichtbij was komt het beest overeind en komt recht op haar af. Ze schrikt zich natuurlijk helemaal rot, want dat verwacht je niet. Je verwacht eerder dat hij weg zou lopen. Ze zet het op een lopen en de kangoeroe erachteraan, een heel dom gezicht natuurlijk. Een vrouw die het hele spectakel had gezien liet zien dat het beest gewoon dacht dat Rianne hem eten wilde geven. Nu ze dat wist was er niets meer aan de hand en heeft ze hem gewoon gevoerd en geaaid. Peter heeft mooie foto's genomen. Dinsdag 12 februari 's ochtends een wandel/klim tocht van 2 uur gemaakt. (Mt Ollson Bagge track). DIt was heel leuk en een mooie routel, wel zwaar zeker met 34 graden. 's middags ff bij het zwembad gelegen en morgen gaan we een tocht per auto maken. Het wordt morgen nog warmer 37 graden dus dat belooft wat. Woensdag 13 februari Vannochten vroeg opgestaan om onze tour door het National Park te maken. De weg door het park is un-sealed dus het was een ruige tocht vol hob bels, kuilen en stenen, maar onze Skippy kan het allemaal aan. We moesten zelfs door grote plassen water en de kans dat we vast kwamen te staan was aanwezig. Rianne ging steeds de auto uit om te kijken hoe Peter er het best doorheen kon rijden. Al met al was het een prachtige tocht, maar we denken niet dat we dit nog een keer doen met de auto.Toen we het park uitwaren en we weer een normale weg onder ons hadden gingen we weer op weg naar Port Augusta. Onderweg getankt in Hawker en een boterham gegeten bij het tankstation onder een boom. Advies gevraagd of onze banden nog in orde zijn, de eigenaar denkt wel dat we het hiermee redden tot Perth. ALs we de achterklep openmaken schrikken we ons dood. ALle spullen zitten helemaal onder het stof. We moeten dus in Port Augusta alles schoonmaken. Als we zitten te eten, komt een fietser aangefietst (die persoon stond ook bij ons op de camping), het blijkt een Nederlander te zijn. Hij kwam vanaf Perth gefiets (3000 km), de weg die wij nog gaan afleggen. Ja zo kan het dus ook... Een tijdje gekletst en toen weer verder gereden richting Port Augusta. IOnderweg getroffen door een tornado in een hele kleine vorm. We kregen een flinke ruk en wisten eigenlijk niet wat het was, tot Rianne aan de rechterkant een wervelwind van rood zand zag, heel apart. Gelukkig was het maar een kleintje. Tegen 17.00 uur aangekomen op de camping. We zijn het zwembad maar ff ingedoken om af te koelen. Morgen wordt het nog warmer (40 graden). Donderdag 14 februari We hebben besloten nog een dagje te blijven in Port Augusta omdat het vandaag zo warm wordt. 's ochtends boodschappen gedaan en geinternet in de bibliotheek en verder eigenlijk niet veel gedaan. Gezwommen, gegeten, gezwommen, gegeten en weer gezwommen. Echt een spannende dag dus, maar wel lekker. Vrijdag 15 februari 8.15 uur vertrokken richting Port Lincoln. Het is erg bewolkt en ze verwachten dat het in de loop van de dag koeler wordt. Port Lincoln is nog 350 km, dus we zien wel hoe ver we komen. Onderweg Whyalla wildlife Reptile Sanctuary bezocht. We waren er om 9.30 uur en moesten wachten tot 10.00 uur voor we erin konden. We waren de enige bezoekers en kregen een persoonlijke rondleiding met uitleg. Heel interessant. Hij had western Brown snakes, een zeer gevaarlijke slang. Als je wordt gebeten heb je nog 45 minuten als je geen tegengif krijgt. Zijn vriend was 2 jaar geleden gebeten en heeft 4 dagen op de intensive care gelegen en hij kan nu niet meer proeven. De slangen eten elkaar op, hij had eerst 12 slangen en nu nog maar 3. Op het moment dat we bij het hok stonden was er net een slang een ander aan het opeten. Deze slangen werden gewoon in het park zelf gevangen, dit had hij dus niet moeten zeggen. Hij zei dat als we er 1 zouden zien, we hem gewoon met rust moesten laten en dat hij dan niets zou doen. Nadat peter dit hoorde, moest en zou hij zijn slippers verruilen voor andere schoenen. Jammer, want nu ging de man ook weer aan het werk en zijn we zelf een rondje gelopen. Ze hadden dingo's, apen, eagle, kameel, hyena, vleermuizen, wombat, emoe's. Het was zeker de moeite waard om dit parkje te bezoeken. Daarna doorgereden naar Port Lincoln, camping aan 't water gevonden. Tijdens een wandeling vinden we 50 dollar en besluiten meteen uit eten te gaan. Heerlijk schnitzel met patat en salade. En dat voor maar f25,-- met z'n tweeen. Zaterdag 16 februari Vandaag geprobeerd een boottochtje te regelen naar Dangerous Reef om de witte haai te bekijken. Rianne heeft 's ochtends 2 personen gebeld, maar geen succes. Eentje was namelijk pas eind volgende week terug en voor de andere moesten we naar het Informatie centrum. Dus besluiten daar maar eens langs te gaan. Eenmaal daar aangekomen vertelt de vrouw ons dat dit tochtje niets voor ons was, de boot was namelijk te klein voor zo'n grote tocht. De persoon die de tocht organiseert was namelijk haar man, wel eerlijk. Er waren 2 andere mogelijkheden. Ze belde er 1 voor ons, maar die was er niet en ze sprak zijn voicemail in dus hij zou wel terugbellen. Dit is echter nooit gebeurd. Een andere optie was een 4 daagse tocht, maar de kosten waren wel erg hoog. dollar per dag. Ze raadde ons aan om gewoon te bellen misschien dat ze wel iets voor ons konden doen. Dit bleek niet zo te zijn, we moesten gewoon p.p. per dag betalen. Iets te veel voor een backpacker. Het leek ons echt geweldig om te doen, misschien ooit nog eens. Verder niet veel gedaan, naar de pier gelopen om naar het vissen te kijken. 's avonds komt een Nederlands stelletje ons vergezellen op de camping. Andre en Jennita. Met hen hebben we de hele avond gezellig gekletst. Zondag 17 februari 's ochtends besloten om samen met Andre en Jennita verder te reizen naar Bairds Bay om te zwemmen met de zeeleeuwen en de dolfijnen. Onderweg gestopt bij Locks Well, een prachtig strand met mooie rotsformaties. We raken aan de praat met een visser die net een grote vis uit de golven heeft gehaald. Hij was een beetje overactief en vond de meiden wel leuk. We hebben een aantal foto's gemaakt en we beloven hem deze op te sturen. Doorgereden naar Elliston en daar een toeristische rondrit langs de kliffen gemaakt met spectaculaire uitzichten. Omdat we de volgende dag naar Bairds Bay willen besluiten we om te overnachten in Sceale Bay, maar bij aankomst na een vervelende unsealed road blijkt dat de caravanpark is gesloten. Wat nog vervelender is dat ook de benzine pomp is gesloten. We moeten dus nog naar Streaky Bay rijden ongeveer 30 km verder. Terwijl de benzinetank zo goed als leeg is. Gelukkig halen we het en na getankt te hebben zetten we ons tentje op het strand van de camping. Een prachtige plek. Rianne heeft gebeld naar de voor het boottochtje in Bairds Bay, we kunnen pas dinsdag terecht. 's avonds gaan we samen met Andre en Jennita vissen op de pier, dat wil zeggen zij vissen wij kijken. Een stuk of 10 vissen gevangen en er uiteindelijk 2 gehouden om morgen bij de barbeque te eten. Maandag 18 februari Vandaag lekker uitgeslapen en ook vandaag is het lekker weer. 's ochtends een beetje aangeklooid bij de tent en 's middags gebrobeerd een mooie baai te vinden om te snorkelen, helaas niet gelukt. Of de golven waren te hoog en leek het ons te riskant of het water was niet helder. 's avonds geprobeerde andre zijn vissen te fileren, omdat dit niet echt goed ging, kwam een australische man hem te hulp. Hij nam meteen 2 Blue Swimmer Krabben mee, die we op mochten eten. Peter liep meteen weg, hij wilde het niet proberen en Rianne vond het echt heel lekker. Heel apart om zo een krab op je bord te hebben. 's avonds gebarbequed met zijn vieren. Dinsdag 19 februari Vanochtend om 7.00 uur opgestaan voor ons boottochtje naar de dolfijnen en zeeleeuwen in Bairds Bay. Met de auto van andre en Jennita gegaan, rijdt iets comfortabeler over de un-sealed road. we waren er om 8.45 uur en zijn om 9.45 uur vertrokken, omdat 2 personen later aan kwamen zetten. We waren maar met zijn zessen op de boot. Het eerste wat we tegenkwamen waren de dolfijen er sprongen er een aantal om de boot. Wat ons opviel is dat de dolfijnen hier erg groot zijn. Nadat we een daar een tijdje hadden rondgevaren werden we met een kleiner bootje naar de zeeleeuwen gebracht. Hier deden we onze snorkel spullen om en gingen we te water. Je kon echt met ze zwemmen en kwamen ook echt naar je toe. Er waren kleine maar ook hele grote zeeleeuwen. Was soms ff schrikken als er zo'n grote naast je zwom. Een heel unieke ervaring. Nadat we een tijdje hadden gezwommen gingen we weer naar dieper water, terug naar de dolfijnen. Daar werden we gedropt. We moesten heel snel van de boot, omdat we anders door de stroming te ver van elkaar kwamen te liggen. Toen we in het water lagen zwommen de dolfijnen onder ons door. Je kon niet echt met ze zwemmen en het waren er niet zoveel. De andere kolonie waar ze normaal mee zwommen was op het moment niet in de baai, jammer dus. Nadat we toch een tijdje in het water hadden gelegen zijn we weer terug gegaan naar de zeeleeuwen en daar weer een tijdje gezwommen. Toen we daar weer genoeg van hadden voor de laatste maal gekeken of de dolfijnen er weer waren. Nu waren er echt heel veel, 30 stuks en met een paar jonge dolfijntjes. Echt geweldig. Helaas mochten we nu het water niet in. We denken in verband met de stroming. Al met al was dit een dag om nooit meer te vergeten. Het weer was ook geweldig 39 graden. Rianne kocht daar nog een goedkoop snorkelpijpje, omdat ze een juniorset had gekocht en het pijpje te klein was. We kregen beiden gratis flippers, omdat we vroegen of hij die ook verkocht. woensdag 20 februari Vanochtend afscheid genomen van Andre en Jennita. We hebben afgesproken elkaar in Perth weer op te zoeken voor het nabestellen van de foto's. Om 10.00 uur vertrokken richting Nullarbor Plain (2000 km waar je niet veel tegenkomt). Eerst in Ceduna de laatste boodschappen gedaan omdat dit nog het enige grote plaatsje is voor de Nullarbor. Onderweg komen we Andre en Jennita weer tegen op dezelfde camping. We zitten nu echt op de Nullarbor dus bijna geen boom meer te zien. 's avonds kwam een dingo de camping oplopen. 's avonds gebiljart en tv gekeken in het barretje, het enige dat hier aanwezig is. De volgende Roadhouse is pas over 200 km. Donderdag 21 februari Vanochtend weer om 10.00 uur vertrokken. Onderweg niets te zien, alleen lage struiken. We komen langs een landingsbanen voor vliegtuigen, gewoon op de weg waar wij rijden. Er zal maar ineens een vliegtuig aankomen. Bij de grens naar West australie wordt er gecontroleerd of we fruit e.d. bij ons hebben. We moeten onze dozen omruilen voor andere omdat hier fruit in heeft gezeten. Ook gaat de klok nu 45 minuten terug en 330 km verderop nogmaals. Een raar systeem hier. Inmiddels is het verschil dus met NL 8 uur. We zijn uiteindelijk 700 km verder gekomen die dag en zijn onderweg honderden dode skippy's tegengekomen. Bij aankomst in Balladonia blijkt het i.p.v. 17.00 uur, 16.00 uur te zijn dit i.v.m. de zomertijd. Nu is het verschil met Nl dus 7 uur. We zijn bekaf en gaan om 20.00 uur slapen. Normaal was het voor ons ook al 22.30 uur geweest. Het is hier om 19.00 uur al donker, dus slapen in de bus lukt wel. Vrijdag 22 februari We worden vanochtend om 5.30 uur wakker en zijn er dus om 6.15 maar uitgegaan en waren om 7.30 uur al weer op weg. Toch wel gunstig dat tijdverschil. Het laaste stuk over de Nullabor Plain valt het aantal dode kangoeroes mee. Rond 12.30 uur komen we aan in Esperance. Het eerste wat opvalt is het blauwe heldere water. We slapen de komende drie nachten weer in de bus, omdat we geen zin hebben om de tent op te zetten. Zaterdag 23 februari Vandaag voor het eerst sinds langere tijd weer geboogieboard in het prachtige heldere blauwe water. 's avonds naar de jetty gelopen (steiger) en wie komen we weer tegen, Andre en Jennita. Een tijdje gekletst en rondgekeken naar andere vissers. We hebben nu inmiddels 6000 km afgelegd in 1,5 maand tijd. Jaja we zijn er maar druk mee!!! Zondag 24 februari Voor de verandering vandaag maar weer geboogieboard. De golven zijn nog hoger dan gisteren dus ook meer pret. Rianne verdwijnt soms onder een golf, maar komt toch altijd weer boven water. Na het surfen hebben we geinformeerd bij de informatiebureau over national park Cape Le Grand, schijnt heel mooit te zijn, zeggen ze dus daar gaan we morgen heen, hoewel de weersverwachtingen niet zo goed zijn (slechts 23 graden jaja dat is koud!! en bewolkt). Het park ligt ruim 50 km ten oosten van Esperance. Maandag 25 februari Cape le Grand is inderdaad prachtig met mooi blauw helder water en spierwit strand. Het lijkt wel de bounty reclame. We springen na aankomst dan ook maar meteen het water in (goh wat vervelend nou). Hoewel het water helder is zien we tijdens het snorkelen amper een vis en verder de zee in ziet Rianne niet zo zitten. 's Middags gaan we Frenchman Peak beklimmen, een rots van 200 meter hoog. Een steile, maar mooie wandeltocht. Rianne krijgt een beetje last van hoogtevrees (Peter natuurlijk niet). De weersverwachting blijkt uit te komen, tegen 14 uur slaat het mooie weer om en wordt het bewolkt. Ook op Cape le Grand leven kangoeroes, 's avonds zien we er een stel op het strand. Een fraai gezicht. Na het wandelen krijgen we een leuk gesprek met onze buren (Ausralisch stel van rond de zestig) zij zijn ook op rondreis. Vonnie, de vrouw, nodigt ons uit om hen op te zoeken als we in de buurt zijn van hun huis op Bribie Island, 100 km van Brisbane af. ,,Bel maar'', zegt ze. Dat rond die tijd de ouders van Peter er ook zijn maakt haar niet uit. ,,Breng hen maar mee, gezellig'', reageert ze. ,,Het huis is groot genoeg.'' Dinsdag 26 februari Voor het eerst sinds weken worden we weer wakker met regen. Tja dat is ff wennen. We gaan vandaag opweg richting Albany. Omdat het weer er onderweg er niet beter op wordt besluiten we maar door te rijden naar Albany. Een lange reis van ruim 500 km, maar ja. We willen vandaag ook voor het eerst wild kamperen. Van Vonnie, de gastvrije vrouw van gisteren, kregen we een boekje waarin freecampings staan. Omdat het boekje uit 1998 is en dus verouderd kopen we zelf een nieuwere versie voor heel Australie. Tja gratis overnachten scheelt toch ruim 15 dollar per dag. Je bent een Hollander of je bent het niet. Onze freecamping ligt een tiental km buiten Albany. De weg er na toe is al spannend genoeg. Ergens in the middle of nowhere moeten we via een zandweggetje (met soms iets te veel zand) en kuilen de camping zien te bereiken. We moeten oppassen dat we niet vast komen te zitten, maar het gaat goed. Het verbaast ons, maar er staan nog 3 caravans. "s avonds zien we nog een Bendicoot lopen, dat is een soort rat. Wel een grappig diertje om te zien. Woensdag 27 februari We staan op tijd op, want we lagen er gisteren ook op tijd in. We rijden naar Bunbury (een plaatsje 200 km onder Perth) Onderweg doen we nog een treewalk, via een steiger 40 meter hoog tussen de bomen door wandelen. Was niet echt spectaculair, maar leuk om gedaan te hebben. Ook vandaag willen we weer wild kamperen, maar eerst willen we nog douchen op een camping. De eerste camping die we proberen, heeft een code voor het washok. Shit, op zoek dus nar een andere. Bij de tweede hebben we meer geluk. We parkeren onze bus naast de camping en lopen relaxed de camping op en nemen een douche. Achteraf voelen we ons wel een stelletje inbrekers, maar ach wat maakt het uit. Voordat we een goede stek gevonden hebben om te overnachten, zijn we ruim een uur verder. Uiteindelijk helpt een Australisch stel ons. We zijn hen al een paar keer tegen gekomen in Bunbury. Zij waren zelf nl. ook op zoek naar een geschikte locatie. Zij wijzen ons op een plek iets buiten de stad aan een riviertje. Zeer fraai en beschut plaatsje. We overnachten hier samen met het stel uit Australie. Donderdag 28 februari Alweer vroeg opgestaan (7.30) om dolfijnen te kijken op het strand voor het Dolphin Centre in Bunbury. Zij komen daar vaak vroeg in de ochtend, maar ja natuurlijk niet als wij er zijn. Na twee uur wachten vinden we het welletjes en gaan richting Perth. Het eerste wat we in Perth doen is naar het postkantoor gaan om te kijken of we post hebben ontvangen. En ja hoor we hebben maar liefst 1 kaartje gekregen...... (dank je wel pa en ma hartstikke leuk) de pasjes die Lisa en Michael ons toesturen zijn nog niet aangekomen. In de bieb hebben we nog geinternet en Peter heeft zich net als Rianne ingeschrteven voor een baantje daar. Een man die bij de bieb werkt vertelt Peter ook nog over een baantje bij het ziekenhuis. Vrienden van hem hadden daar gewerkt, volgens de man moesten zij de patienten helpen en een beetje vermaken. Nee, medische kennis had je niet nodig. Peter gaat hier morgen achteraan. Je weet maar nooit. Vrijdag 1 maart Vandaag rustig aan gedaan, we hadden dat echt nodig, het leven valt hier ook niet mee. Veel stress... Daarom 's ochtends naar het zwembad gegaan en 's middags de stad ingeweest. Bij een hostel geinternet en werk gezocht. Op een groot prikbord hing werk aangeboden op een boerderij. We moeten morgen hierover terugbellen. 's avonds op bezoek geweest bij Andre en Jennita tot 00.30 uur. Zaterdag 2 maart Peter heeft de boer opgebeld voor werk. Hij vertelde dat we 11,50 dollar per uur verdienen en dat we op de boerderij moesten overnachten in een caravan. kosten daarvoor zijn 200 pw. Het werk bestaat uit appels en peren plukken. We hebben dit niet gedaan. Te weinig geld voor te zwaar werk en de caravan vonden we te duur. 's middags naar het ziekenhuis gegaan. Daar vertelde ze ons dat we na het weekend terug moesten komen, omdat de betreffende afdeling in het weekend is gesloten. 's middags nog in het zwembad op de camping gezwommen. Zondag 3 maart 's ochtends naar Scarlborough Beach gereden. 5 minuten rijden vanuit de camping. Dit moest het surfstrand van Perth zijn. Bij aankomst geen golf te bekennen. Er zal wel niet genoeg wind zijn geweest. Een tijdje aan het strand gelegen en 's middags nog het zwembad ingedoken. Weer een spannende dag dus. Maandag 4 maart 's ochtends naar het ziekenhuis gegaan. De betreffende afdeling zit weer dicht. Het blijkt een nationale feestdag te zijn. Schiet dus weer lekker op, dit hadden ze er zaterdag ook wel bij mogen zeggen. Alles zit dicht dus ook de meeste supermarkten. We dachten dat we weer soep en brood moesten eten, maar na navraag bij de receptie blijkt er toch een supermarkt open te zijn. Tegen de middag naar Freemantle gereden om daar de gevangenis te bezoeken. Dit hebben we allebei als zeer interessant ervaren. We kregen een rondleiding en vooral de (isoleer)cellen en de strop waren interessant. Dinsdag 5 maart Vandaag was het onze sollicitatiedag. Als eerst dus weer naar het ziekenhuis. Dit baant als PCA'er had niet veel nut, je moest eerst een cursus volgen en een training doen. Voordat we dan aan het werk kunnen moeten we al weer weg. Voor andere baantjes in het ziekenhuis waren we net te laat. Deze waren net vergeven en de volgende ronde is pas over 6 weken. Dan maar langs de hotels. Bij 't Sheraton en Duxton sollicitatieformulieren ingevuld, nu maar afwachten. Nog even naar de dierentuin gereden, maar daar hadden ze niemand nodig. Morgen gaan we nog langs meer hotels. Woensdag 6 maart Vandaag onze nationale feestdag, we hebben de 5 jaar samen gehaald. We hebben niets speciaals gedaan om het te vieren, want we moeten toch echt op ons budget letten. Tot nu toe gaat dit erg goed en dat willen we graag zo houden. We maken hier dus maar onze 2e sollicitatiedag van, dus nog langs 6 verschillende hotels gegaan. Op het advertentiebord van de travellersclub hing een briefje waarop ze hulp op een boerderij vroegen tegen kost en inwoning. Deze meteen maar gebeld. Er was 1 persoon voor ons, maar als hij het niet deed dam mochten wij komen of evt op de boerderij van zijn broer. De boerderij is 200 km ten oosten van Perth richting Kalgoorlie. We horen vrijdag meer. De post die Michael en Lisa door zouden sturen is nog steeds niet aangekomen. Op het postkantoor zeggen ze dat het er toch al lang had moeten zijn. Dus toch maar voor de zekerheid het banksaldo gecheckt, omdat bij de post de bankpassen zitten met de pincode. De rekeningen zijn gelukkig niet geplunderd en volgens het meisje dat bij de bank werkt kunnen we ook niet rood staan, dus er kan ook niets vanaf gehaald worden. s' avonds kwamen andre en Jennita bij ons langs. Donderdag 7 maart Vandaag opnieuw naar scarlborough beach gegaan, de wind leek nu wel iets harder. Bij aankomst lijkt de zee nog niet echt te bewegen, maar eenmaal op het strand zien we de golfen van 2 a 3 meter omslaan. Dikke schik dus, vooral peter was niet meer uit het water te krijgen. 's middags op de camping het adres van een man uit Zuid-Afrika gekregen. We moesten hem maar op komen zoeken. Dit is al het 3e adres dat we hebben gekregen, we gaan ze allemaal opzoeken. Morgen horen we of we op de boerderij kunnen werken, we zijn benieuwd. Vrijdag 8 maart Een zware dag vandaag, we zijn gaan golfen en dat met 35 graden. We voelden ons niet echt professioneel en sloegen meer op pollen gras dan op de bal. Rianne liep op slippers (dat niet mocht) en tussendoor wilden we iets gaan drinken en dat scheen ook niet te mogen, omdat we dan bij terugkomst op de baan andere in de weg zouden lopen. We hebben van de 18 holes er maar 10 gedaan, dit was dan ook meer dan genoeg. Tijdens het golfen werden we gebeld door de Department of Culture and Art. We dachten eerst dat ze al werk voor ons hadden, maar we moeten nog een aantal formulieren invullen die we in moeten vullen. Dit was standaard bij een sollicitatie. 's avonds de man van de boerderij weer gebeld, omdat hij nog steeds niet had laten weten of we wel of niet mochten komen. Op zijn boerderij was geen plek en hij had het aan zijn broer gevraagd, maar nog geen reactie gehad. Weer afwachten dus. Zaterdag 9 maart Na de zware inspanningen van gisteren besluiten we maar de stad in te gaan om te kijken of de post die michael en lisa ons toe zouden sturen al is aangekomen. Op zaterdag is de poste restante gesloten, dus dat schoot ook niet op. Gereserveerd voor een 1 uur internetten die middag voor het updaten van deze site. Voor die tijd genoeg tijd om naar Kings Park te lopen. Je hebt hier een mooi uitzicht over de stad. Hier een tijdje op het gras gezeten. 's avonds op visite bij Andre en Jennita, ze hebben een appartementje en dit moet natuurlijk wel ingewijd worden. Voor het eerst sinds twee maanden weer tv kijken en dat bevalt Rianne wel. Rond 00.30 uur rijden we weer naar onze eigen villa (lees tent), maar plotseling verschijnen er twee motoragenten achter onze bus. Peter aarzelt geen moment en trapt het gaspedaal hard in en raced er vandaar. Een wilde achtervolging door de straten van Perth city is het gevolg. Rianne zit te trillen in de auto en weet niet waar Peter in godsnaam mee bezig is. Na ruim 10 minuten worden we aan de kant gezet en komen de agenten op ons afgelopen. Na wat geschreeuw moeten we beiden uitstappen en worden we zonder pardon de politieauto ingezet, die inmiddels ook is gearriveerd. ZOnder goed te beseffen wat ons allemaal overkomt, staan we 10 minuten later op het politiebureau en worden we ondervraagd en hardhandig toegesproken. Het resultaat 200 dollar boete en een flinke vermaning. (WAS DIT SPANNEND GENOEG JEROEN!!!!) Oke nu het echte verhaal: Rond 00.30 uur komen er plotseling 2 motoragenten achter ons aan. Eerst met zwaailichten, maar omdat we niet door hebben dat ze het op ons gemunt hebben rijden we nog ff door. Dan begint de sirene te loeien en besluiten we toch te stoppen. De agent vertelt ons dat we een verkeersovertreding hebben gemaakt. Peter is zich er niet van bewust. Volgens de agent reed Peter over een doorgetrokken streep en dat kost 100 dollar. Gelukkig is de agent mild en blijft het bij een waarschuwing. Eind goed al goed dus. Zondag 10 maart Vandaag was echt zo'n verveel zondag als het slecht weer is in Holland krijg je het zelfde idee. Het was vandaag niet echt warm 23 graden, voor Nederlandse begrippen lekker weer, maar wij vonden het fris. Toch maar ff naar het strand gereden, was te veel wind om het water in te gaan. Dus weer terug naar de tent. Rianne zag 's middags een advertentie waar ze een secretaresse voor 3 weken vroegen. Meteen gebeld, maar ze kreeg de voicemail. Deze maar ingesproken en afwachten. Maandag 11 maart Rianne werd teruggebeld voor haar sollicitatie. Helaas waren er genoeg mensen die hadden gereageerd en omdat ze de laatste was, was ze gewoon te laat. Balen dus. Weer naar het centrum gereden, langs postkantoor. Weer post: post van Michael en Lisa (stond geregistreerd onder de verkeerde naam). We kregen het bijna niet mee omdat de doopnamen van Rianne er niet opstonden en ze niet kon aantonen dat Rianne haar roepnaam is. Gelukkig stond peter's naam er ook op. Ook post van de ouders van Peter: Een roddelblad en een voetbalblad. Echt geweldig. Naar uitzendbureau gegaan, maar daar hadden ze alleen werk voor mensen die langere tijd beschikbaar zijn. We vertrekken deze week naar het noorden misschien dat we dan onderweg wat werk tegenkomen. Dinsdag 12 maart Om 6.30 uur opgestaan voor onze tocht naar Rottnest Island. (3km bij 11 km) Naar freemantle gereden en daar de boot genomen. eenmaal op het eiland aangekomen fietsen gehuurd. (de goedkoopste zonder versnellingen). Waar Rianne eigenlijk meteen al spijt van had. Het eiland was namelijk wel erg heuvelachtig. Er zijn op eiland veel snorkelstranden dus daar gaat onze tocht naar toe. Net als Peter de opmerking maakt "we hebben nog geen beest gezien", zien we onze eerst Quokka. Een leuk beestje, een kruising tussen een kangoeroe en een kleine rat. We proberen heel rustig een foto te nemen, maar al snel blijkt dat het beestje helemaal niet bang is en zelfs nieuwsgierig. Als Rianne op de grond gaat zitten kruipt hij zelfs op schoot. Doorgefietst naar het eerste snorkelstrand. Het water is hier heel helder, maar we zien weinig vissen. Op eens komt er uit het niets een grote rog aanzwemmen, heel apart en het hoogte punt van de dag. Doorgefietst naar Salmon Bay, de naam zegt het al. Het barst daar van de zalm. (flinke vissen hoor) Perfecht om daar te snorkelen. Bij het laatste strand wordt Peter wederom gebeten door een kwalletje. Ja ze moeten hem wel hebben. Na een vermoeide dag bult op en af hebben we allebei een zere kont van het fietsen. Het was zeker de moeite waard. Woensdag 13 maart Vandaag is onze laatste dag in Perth. Voor de laatste keer het centrum in gelopen. Post laten doorsturen naar Exmouth (7 dollar). 's avonds naar Jennita en Andre om afscheid te nemen. Adressen uitgewisseld en we beloven elkaar in Holland op te zullen zoeken. Donderdag 14 maart Om 10.00 uur weggereden, nadat we dus 2 weken op deze camping hebben gestaan. 57 km verder gereden naar het Yanchep National Park voor het zien van koala's en kangoeroes. Het park valt een beetje tegen, weinig koala's in vergelijking met Philiph Island. Emoes zitten achter gaas, maar er zijn wel kangoeroes die vrij rondlopen. We kunnen hier wel gratis overnachten en we besluiten 's avonds te gaan barbequen. Inkopen gedaan bij Two Rocks een klein plaatsje bij het National Park in de buurt. Tijdens het barbequen komen er steeds meer kangoeroes op het grasveld, er staan er op een gegeven moment wel 50. Een heel leuk gezicht. 's avonds naar het barretje van het hotel gelopen en daar gepoolt. Rianne won van Peter met 3-2. Daar was hij niet zo blij mee. Toen moesten we teruglopen in het pikkedonker en overal kangoeroes. Af en toe schrok je van een wegspringende kangoeroe, maar uiteindelijk hebben we de auto weer teruggevonden. Vrijdag 15 maart 's ochtends eerst nog ff naar de koala's en daarna doorgereden naar Lancelin. Lancelin is bekend om haar grote zandduinen. Het is een raar gezicht om zulke grote zandbulten te zien in het landschap. Voor de rest stelt het dorp niet veel voor. Het strand is vies, maar het is bewolkt dus vandaan niet zwemmen. De camping is het smerigste tot nu toe en vrij duur. We proberen het geld terug te krijgen en ergens wild te kamperen, maar helaas de baas is er niet en dus gaat het niet door. We balen beiden, want vlak naast de camping is een perfecte plek om wild te kamperen. Zaterdag 16 maart 130 km verder gereden naar Cervantes om de beroemde Pinnacles te bekijken. Rianne klaagt onderweg over hoofdpijn. VOlgens haar heeft ze een hersenschudding, die ze heeft opgelopen op de boot naar Rottnest Island. Ze heeft toen heel hard haar hoofd gestoten en 's middags was ze toen heel duizelig. De laatste paar dagen heeft ze steeds hoofdpijn. Het zou dus maar zo kunnen. In Cervantes willen we weer wild kamperen. 2 perfecte plaatsen gezien maar na lang aarzelen durft Peter het toch niet aan. Er staan te veel borden met No camping. Om 6.30 uur toch maar een camping opgereden. Zondag 17 maart Geld dat is het onderwerp van vandaag. Alles is op en dus moeten we pinnen, daarom rijden we naar Jurien Bay (20 km) waar ze wel een pinautomaat hebben. Ook hebben we mogelijk een baantje in de krant van zaterdag gezien. Gisteren al gebeld, maar voicemail. Maandag weer proberen dus. Er is wel een maar.. Als we het baantje krijgen moeten we weer 250 km terug naar Perth, maar dat maakt ons niet uit. In Jurien Bay lekker ontspannen, ook vandaag maar een camping overnachting. Rianne heeft een nieuw vriendje erbij. Een klein rood katje loopt op de camping rond en is erg speels. Rianne wil het beestje 's avonds in de bus op een doekje leggen. Dat vind Peter niet goed. Maandag 18 maart Helaas het werk gaat niet door. Weer een voicemail en we besluiten maar om door te rijden naar Dongara. Een mooie en goedope camping (11 dollar) uitgezocht. Snorkelen in zee gaat niet door, de zee is te wild en de golven zijn te laag voor boogieboarden. Wel een leuke wandeling gemaakt langs de Irvin River. 's avonds is het koud door de harde wind, dus kaarten in de bus. Dindsdag 19 maart Geraldton (de grootste plaat in de Mid West) wordt onze reisbestemming vandaag. Dit is 60 km verderop. Hoewel de plaats bekend staat om veel wind valt het bij aankomst nog mee. 's middags is dat echter anders. Snorkelen gaat dus ook niet door. De camping is prima, voor 13 dollar krijgen we een luxe campingskeuken met magnetron, koelkast, broodrooster, oven en gasfornuis. Vandaag ook werk gevonden. In het internetcafe zagen we dat een boerderij in Greenough (15 km ten zuiden van Geraldton) mensen zocht. Meteen gebeld en we kunnen meteen beginnen. We beginnen donderdag omdat we net een nacht bij hadden geboekt op de camping. We moeten vijf uur per dag werken en krijgen kost en inwoning. Het is een boerderij dat houten meubels maakt. Meer informatie kun je lezen op www.maxroyce.com. Woensdag 20 maart Onze laaste relaxe dag, want morgen moeten we werken. Zal wel weer ff wennen zijn. We gaan nog ff het centrum in, site bijwerken. Ook naar Greenough gereden, kijken waar we morgen heen moeten. Donderdag 21 maart De herfst is hier officieel begonnen (ongeveer 30 graden) Vroeg opstaan vandaag want er moet worden gewerkt. Klokslag 8.30 uur komen we aan op de boerderij /houtbedrijf. Enthousiast worden we begroet door 2 honden. We hebben zoals we verwachten geen eigen ruimte, maar we slapen in een 3 hoog stapelbed. Rianne slaapt bovenin, Yoko een Japans meisje in het midden en Peter onderin. Na een korte rondleiding beginnen we met onze 1e klus. Rotzooi opruimen, echt een grote bende en we zijn er de hele dag mee zoet. 's avonds met z'n allen gezwommen in zee. De golven waren redelijk. Peter is een flipper verloren, balen dus. 's avonds Aussie omelet gegeten en pannekoeken. Na deze eerste dag voelen we ons hier al echt thuis. Vrijdag 22 maart Vandaag is het gelukkig niet zo warm. We moeten buiten werken. Peter moet vegen en grasmaaien. Rianne en Yoko moeten eerst aan de slag met de wormen en daarna heeft ze de hele middag op een buggie/squad rondgecrosst om takken te verzamelen. Dit vond ze erg leuk. Het avondeten is een beetje mager vandaag. Max en David waren er niet en we moesten zelf koken. Niet erg maar dan moet er wel wat in huis zijn. Uiteindelijk wordt de spaghetti door Rianne en Yoko in elkaar geflanst en het smaakt ook nog redelijk. Het werken hier is erg goed voor ons Engels, je spreekt het echt de hele dag. Yoko kan niet zo goed engels dus baar haar moet je het engels ook nog eens op verschillende manieren formuleren. Zaterdag 23 maart Weer bijtijds opgestaan , maar al snel blijkt dat Max niet zo vroeg op de boerderij aanwezig is. We hebben dus de ochtend voor onszelf. Aan de slag met onze gordijntjes in de bus. Gaatjes boren en de haakjes er goed vast indraaien. De gordijntjes hangen nu perfecht en zitten goed vast. Om 11.00 uur is Max weer aanwezig en kunnen we weer aan het werk. Rianne stelt voor om het huis schoon te maken, volgens haar is dit wel nodig, vooral de spinnewebben boven haar hoofd. Peter heeft ramen gelapt met een krant en water. Dit doen ze hier allemaal en Yoko doet dit ook in Japan. Wij vonden de ramen niet echt schoon. 's middags hebben Rianne en Yoko meloenen geraapt samen met Max op de boerderij van een vriend van hem. De oude meloenen gebruikt hij voor het voeren van zijn wormen. Er zitten ook een aantal goede meloenen bij, dus die eten we zelf op. Peter ging in de tussentijd verder met grasmaaien. Zondag 24 maart Het is zondag, maar dat maakt hier niet uit, want Max werkt 7 dagen per week. Jammer dus. 's ochtends wormen gevoerd en de auto gewassen. Meteen onze bus ook gedaan, was ook wel nodig. Rianne heeft de rest van de dag achter de PC gezeten. Aan de slag met zijn klantenbestand. Dit beviel haar wel. Yoko en Peter hielpen met het verslepen van de troep buiten. Af en toe hadden ze hulp van Rianne nodig, omdat er een aantal zware palen bijzaten en anders de heftruck voorover zou vallen. Dus met z'n allen achter op de heftruck, wel een komisch gezicht. Maandag 25 maart Rianne weer de hele ochtend achter de PC gezeten, aan het stoeien met het adressenbestand en 's middags nog een brief uitgewerkt die moet worden verzonden aan een klant. De rest van de dag allemaal kleine klusjes gedaan, zoals schuren van hout, opruimen. Aan het eind van de middag kwam het voorstel om cake te gaan bakken. Dat leek ons een goed idee, alleen was er geen cake vorm. Dus werd zijn moeder gebeld. (woont 100 meter achter hem)Yoko en Rianne gingen naar haar toe en de cake werd daar gebakken. Heel aardige mensen, we hebben daar een tijdje gezeten en wat gedronken en zijn met de cakejes teruggelopen. Ze hadden daar een kat en een vogel (soort papegaai) die heel goed met elkaar op kunnen schieten. Heel grappig. Binnenkort komen er weer foto's op de site van het werken op de boerderij. Max heeft namelijk een digitale camera, dus nog ff geduld. Dinsdag 26 maart Vandaag wordt het een lange dag, we gaan namelijk bomen kappen bij Max z'n schoonvader 40 km verderop. Dit hout wordt gebruikt voor het maken van meubels. Het zou een hete dag worden was voorspeld, maar dit valt achteraf wel mee. Er waait een lekker windje. We vertrekken met truck en auto met aanhanger richting de boerderij. Er waait een lekker windje. Peter en Max gebruikten de motorzaag en met z'n allen hebben we de bomen in aanhanger getild. Peter heeft de zaag zonder brokken gebruikt, alleen tijdens het zagen viel de boom over Rianne heen, die hier weer een aantal schrammen aan over heeft gehouden. Nadat we alle bomen hadden ingeladen konden we richting de boerderij van Max. ALleen was er nog 1 probleem. De truck wilde niet meer starten. Het is een truck uit 1971 wat verwacht je dan....Dus peter moest de tractor/heftruck besturen en Max probeerde de truck te starten. Peter had dit nog nooit gedaan, maar het ging hem heel goed af. Dit vond hij ook wel erg leuk. De truck startte ook meteen dus het viel achteraf wel mee. Om 17.30 uur weer terug op de boerderij en zijn we nog met zijn allen gaan zwemmen. Woensdag 27 maart 's ochtends vrij omdat Max pas tegen de middag komt. Hier hebben we dan ook helemaal geen problemen mee, lekker een beetje op het balkon rondhangen. 's middags begonnen met het schoonmaken van de wormenbakken. DIt is echt een onzettend rotwerk en erg zwaar. We doen 1,5 uur over 1 bak en er zijn er nog 12 te gaan. Gelukkig hoeven we ze niet allemaal te doen. Donderdag 28 maart We vertrekken waarschijnlijk dinsdag weer, omdat de vriendin van Dave (jongen die hier werkt en woont) hier komt en Max heeft beloofd dat er dan geen Wwoofers zijn. Dit vinden we helemaal niet erg, want na twee weken zijn we wel weer toe aan vakantie. Erg he.. 's ochtends weer verder gegaan met het schoonmaken van de wormen bakken. Tegen de lunch kunnen we geen worm meer zien en Max beloofd ons dat we na de lunch ander werk krijgen. Er moet nog een hoop troep opgeruimd/verplaatst worden rondom de boerderij. Als we dit wegwerken hebben we morgen een dag vrij.Tijdens het opruimen van de troep zien we steeds oude huiden van slangen en we verwachten dus elk moment een slang. Gelukkig zag Max al aan de huid dat het om een ongevaarlijke slang ging. (carpet snake) Rianne is de eerst die hem ziet tijdens het optillen van een plaat. Ze deinst meteen achteruit. Inderdaad is het de carpet snake. Max zijn hele dag is goed, hij vindt deze beesten namelijk erg leuk. Het eerst wat hij dan ook doet is het beest om zijn nek leggen. Hij besluit om hem een dag in zijn truck te bewaren om hem de volgende dag aan zijn vriend te laten zien. Vrijdag 29 maart De slang zat niet meer in de truck, is ontsnapt. 's ochtends ff gewerkt omdat we na het vinden van de slang de rest van de troep niet hadden opgeruimd. Daarna op naar het strand om te gaan vissen. Een mooi stukje strand. De enige die een vis vangt is Rianne. Max is erg onder de indruk, omdat hij niet had gedacht dat we vandaag iets zouden vangen, omdat we erg laat waren gegaan. Na een tijdje komen ook zijn ouders en zijn broer met de kinderen op ons stekje vissen, niets gevangen. Na het vissen doorgereden naar de boerderij van zijn broer (die we dus net hadden ontmoet) om daar nog ff het zwembad in te duiken en daarna terug naar de boerderij om de net gevangen vis van Rianne op de barbeque te gooien. De vis smaakt erg goed. 's avonds hebben we een bierfeestje op het balkon/dek. De ouders van Max en zijn vrouw komen en we hebben een gezellige avond. Zaterdag 30 maart Ook vandaag wordt er niet veel gewerkt. 's ochtends hoeven we maar 1 wormenbak schoon te maken en daarna zwemmen. Tijdens het zwemmen zien we 2 grote roggen langs zwemmen. Heel indrukwekkend. Op de terugweg gaat onze tape recorder stuk. En zo'n ding heb je dus echt nodig in Australie en moet dus ook echt gerepareerd worden. Max belt zijn vriend om te vragen of hij het wil repareren. We rijden er naartoe en het probleem is na een uur opgelost. We vragen meteen of hij het slot van de achterklep kan repareren, want deze werkte ook niet meer. De rekening is wat minder, we moeten namelijk betalen (120 gulden). Dit vonden we achteraf toch wel een beetje veel voor soldeerwerk in de radio en het slot repareren met ijzerdraad. Bij terugkomst op de boerderij vertellen we Max wat we moesten betalen. Hij vindt dit ook veel te veel en belt hem meteen op. Helaas lukt het hem niet om geld terug te krijgen. De korting die Max in gedachte had voor ons ging niet door. Helaas. Een duur dagje dus. Aan het eind van de middag nog een klein beetje opgeruimd en weer vinden we een slang. Het zelfde soort als we eerst vonden alleen dan een kleinere. Max besluit hem te houden en we maken een tijdelijk hok voor hem. Nu moest er nog een muis gevangen worden. In de wormenbakken kwamen we veel muizen tegen dus daar moeten we ze vandaag halen. Als Rianne Max helpt met het hok maken, proberen Joko en Peter een muis te vangen. Een aantal muizen ontsnappen, maar de vijfde vangen ze. Deze werd dus gevoerd aan de slang. Zondag 31 maart Pasen, maar geen paaseieren... Beetje luieren rondom het huisje. 's avonds moet de vrouw van Max optreden in een restaurant. Beetje saaie muziek vindt Peter maar wel gezellig. Maandag 1 april De laatste werkdag, maar ook vandaag komt daar niet veel van. lekker luieren en 1 wormenbak gedaan. Max komt pas om 17.00 uur om ons eten te brengen. Echt gezellig is hij niet. Waarschijnlijk weer ruzie gehad met zijn vrouw of we hebben te weinig gedaan vandaag. Dinsdag 2 april Back on the track again. We rijden om 10.00 uur onze vrijheid tegemoet samen met Yoko de Japanse. De 160 km naar Kalbarri is niet echt fraai. Dor en droog met veel boerderijen. Plotseling zien we een slang op de weg. Peter kan hem nog net ontwijken. Als we hem gepasseerd zijn schiet hij snel het gras in. Het was een grote en we denken een giftige. Camping uitgezocht aan het water en we dumpen Yoko in een hostel. 's middags gezwommen in het zwembad en naar het centrum gelopen. Woensdag 3 april Erg slecht geslapen vannacht. Niet alleen was het weer wennen aan de te dunne matrasjes, vooral de strorm die de hle nacht duurde was de boosdoener. Helaas wordt door de harde wind het snorkelen niets de zee is veel te ruw. Dan maar lekker poedelen in de baai. 's middags rijden we naar het National Park maar besluiten toch maar niet het park in te rijden. De unsealed road is 30 km lang en erg ruw. Donderdag 4 april Weer teisterde storm onze tent vannacht, dus weer een slechte nachtrust. Door de oordopjes (toiletpapier( ging het wel iets beter. Om 7.30 uur opgestaan want er moet 400 km gereden worden vandaag naar Monkey Mia. De weg is lang, weinig boeiend en vooral heet. Plotseling verschijnt er een geit langs de kant van de weg, gelukkig steekt ie niet over. Na ruim 5 uur rijden komen we om 14.30 uur aan in het pitoreske Monkey MIa. Een mooi oord, alleen erg veel vliegen die steeds in je oren, ogen en neus gaan zitten. Rianne en Yoko gaan 's avonds mee met een boottocht Peter heeft geen zin. VOor 50 dollar ogen ze morgen ook mee met een andere tocht. RIanne vond het leuk, ze heeft de hele tocht gepraat met Stan Schijf, de broer van Angela Schijf. Vrijdag 5 april Op naar de dolfijnen. 7.00 uur opgestaan en 7.45 uur staan we met de pootjes in het water te kijken naar 6 dolfijnen die wachten op hun eten. Om 10.00 uur is er een nieuwe ronde en dit keer wordt Rianne uitgekozen om een van de dolfijnen te voeren. 's midags gaan RIanne en Yoko weer op boottocht. Peter gaat heerlijk op de steiger zitten en ziet 3 schildpadden, een vliegende vis en dolfijnen. Na 2.5 uur komen de meiden een beetje teleurgesteld terug. Ze hebben niet veel gezien. 2 dugongs in de verte, dolfijnen en een paar schildpadden. Ze hadden er iets meer van verwacht. Voor de zeeslangen zaten ze net aan de verkeerde kant van de boot. Zaterdag 6 april 400 km verder gereden naar Carnarvon, waar we 1 nacht blijven. Het plaatsje stelt niet veel voor ook de camping niet. Er is een zwembad en een camperskitchen en dat is het belangrijkste. 's avonds in het pikkedonker over de 1.6 km jetty gelopen. Zondag 7 maart 's ochtends om 9.00 uur Yoko weer opgepikt bij het hostel en 250 km verder gereden naar Coral Bay. DIt is de laatste keer dat Yoko meegaat. Ze heeft namelijk 2 japanse jongens en een duitse jongen leren kennen met wie ze verder rijdt naar Broome. In coral bay aangekomen eerst geluncht en daarna naar het water om te gaan snorkelen, maar al snel blijkt dat het vandaag niet goed is om te snorkelen. Het sperma van het koraal heeft het hele water troebel gemaakt. De vissen krijgen geen zuurstof meer en gaan dood. Het stinkt er enorm van de dode vis. Dit was sinds 1989 niet meer voorgekomen, hebben wij weer. Ze verwachten dat het morgen iets beter is. Geinformeerd naar een duikcursus, maar de cursussen starten op zaterdag. Dus we rijden naar Exmouth om daar de cursus te doen. De vliegen zijn hier wel heel erg we worden er echt gestoord van vooral Peter. Maandag 8 april VOl goede moed gaan we 's ochtends weer naar het strand voor een nieuwe poging om te gaan snorkelen. Er liggen nu nog meer dode vissen. 't koraal is heel mooi, maar echt veel vissen zijn er niet te zien. Er komen er wel steeds meer terug. 's middags het zwembad ingedoken en daar Floris en Willen, 2 broers ontmoet. 's avonds samen wat gedronken. Dinsdag 9 april 's ochtends om 9.30 uur komt Willem aangelopen. Hij gaat vandaag met de duikcursus beginnen. Met nog 1 andere persoon. Dus als we een medische verklaring en Peter pasfoto's laat maken kunnen we ook beginnen. Peter heeft geen zin om zich daar voor te haasten, hij wacht liever tot exmouth. Riane vindt dit een beetje jammer, nu hadden we maar een klein groepje gehad. ' middags lekker gesnorkeld, al veel meer vissen te zien dan gisteren. Na het boodschappen doen zien we opeens een bekende auto die komt aangereden, nou ja aangereden... aangetrokken door een andere auto. we hebben dit hollandse stel, Ray en Erica in Esperance ontmoet. Hun auto is kapot en wil echt niet meer verder. Hoewel ze balen is de avond erg gezellig. Woensdag 10 april Wederom lekker gsnorkeld nu samen met Ray en Erica. Omdat zij de auto moeten achterlaten krijgen we veel spullen van hun. Zo ruilen we onze gasstellen, koelbox en krijgen we wat route kaarten. 's middags is Peter samen met Ray een stk langs de zee gelopen. Op de terugweg kokosnoten meegenomen. Smaakt niet echt geweldig. 's avonds erg laat en gezellig gemaakt. Donderdag 11 april Snorkelen is weer de hoofdmoot van vandaag. De zee wordt steeds helderder en ook zijn er veel meer vissen. 's middags gaant Peter samen met Ray vissen. Ray gooit de hengel in het water en Peter brengt de haak al snorkelend bij de vissen. Is toch leuk om te zien hoe de vissen rondom het aas zwemmen. Helaas niets gevangen. 's avonds weer laat gemaakt met dom lullen. Vrijdag 12 april Het onmogelijk gebeurt. Om 9.30 uur willen we weg rijden naar Exmouth, wil de auto niet starten. Iedereen denkt dat Peter een geintje maakt en lacht, mar skippy doet het echt niet meer. Na alle grappen over de kapotte auto va Ray en Erica staan we nu toch raar te kijken. De accu blijkt helemaal leeg te zijn. Ook aanduwen, getrokken worden door een andere auto en startkabels heeft geen zin. Tja een nieuwe accu dus, maar die is snel gevonden. Ray haalt zijn accu uit zijn auto, deze was net nieuw, dus dat is ff boffen. We starten de auto met startkabels en het werkt. Om 11.30 uur gaan we eindelijk op pad. In exmouth halen we 's middags onze post op, erg leuk om te ontvangen hoor. Rianne en ook Peter kan niet wachten tot haar verjaardag en maakt alles meteen open. Zelfs 2 foto's van Karin en Marc gekregen. Erg leuk nu nog een leuk plekje in de bus zoeken om ze op te hangen. Zaterdag 13 april Vandaag niet veel gedaan. Rondgehangen bij het zwembad en 's middags is Peter naar het strandgelopen. Rianne achtervolgt hem later per fiets, maar kon hem niet vinden. Het strand is daar helemaal verlaten. Rianne heeft de kaartjes en foto's in de bus opgehangen. Dit ziet er heel gezellig uit. Zondag 14 april Ook vandaag niet veel gedaan, beetje bij het zwembad gehangen. Morgen vertrekken we naar het National Park. Gaan we weer ff wat doen. Maandag 15 april Hiep hoi Rianne is jarig vandaag. Ze voelt zich niet echt jarig als ze 's ochtends de tent uitkomt. Geen slingers geen cadeau's. Cadeau van Peter volgt namelijk nog. Derk de buurjongen komt een liedje zingen. 's ochtends eerst boodschappen gedaan en natuurlijk taart gekocht. Bij terugkomst is de tent versierd met ballonnen en slingers, Derk heeft slingers gekocht, echt geweldig. De hele dag verder bij het zwembad gelegen en rond 16.45 richting het National Park gereden. We overnachten op een camping net voor het park. Dinsdag 16 april Vannacht sliepen we weer in de bus, dit was niet echt een pretje. Het was echt bloedheet in de bus. 's nachts om 3.00 naar huis gebeld naar de ouders van Rianne nog voor haar verjaardag. We waren blij dat we de bus uit konden. Vandaag dus ook vertrokken naar het National Park. De ranger vertelt ons echter dat de condities niet perfect zijn om te snorkelen en kamperen. Wij wagen het erop. Het park valt ons tegen. De mooiste snorkelspot vinden we allebei niet geweldig. Dan maar wandelen naar de Mandu Mandu Gorge. Een mooie route, toch besluiten we om maar terug te gaan naar Exmouth en niet te overnachten in het National Park. Derk is verbaasd als hij ons weer ziet verschijnen op de camping. Woensdag 17 april Niets gedaan vandaag, alleen bij het zwembad gelegen. Ja ja we hebben weer een zwaar leven. donderdag 18 april Vandaag gaan we op weg naar Karajini National Park. We hebben besloten samen met Derk en Pepe een Engels meisje te gaan toeren door het park. Ze vertrekken een dag later en rijden de 700 km in 1x. We overnachten bij Nanutarra Roadhouse. Onderweg nog 2 grote lizzards gezien (ongeveer 1 meter lang). Ik kon ze gelukkig nog net ontwijken met de auto. De roadhouses heeft verder niet veel te bieden. We staan echt in the middle of nowhere. De eerst volgende beetje plaats is 300 km verder. Vrijdag 19 april Ontbijten doen we vandaag maar onderweg in de auto. Niet normaal meer al die vliegen. Tientallen proberen je neus, oren en ogen binnen te dringen. We rijden vandaag naar Tom Price. een fraai mijndorpje van 3000 inwoners dat is gebouwd tussen mooie rotsformaties. Vanaf hier is het nog 70 km naar het Karajini National Park. Op de camping treffen we Derk en Pepe weer. samen gaan we de volgende dag verder naar het park. Zaterdag 20 april Tegen 10.00 uur vertrokken naar het park. BIj de ingang besluiten we niet te betalen voor de toegang van het park omdat je dit in een box moet gooien. We proberen dit ook voor de camping alleen komt de ranger later toch het geld innen. Jammer. We krijgen een mooi plekje aangewezen en besluiten meteen wandelroute te gaan doen omdat het inmiddels al 15.00 uur is. Na een paarminuten lopen komen we bij de eerste Gorge, echt geweldig. Je kijkt zo 30 meter de diepte in. We maken de afdaling naar beneden en nemen de route naar de fortescue falls en de Fern pool. Echt een survival route, er staat niet echt duidelijk aangegeven hoe je moet lopen. Onderweg komen we bijna niemand tegen, dat maakt het ook al spectaculairder. Tegen 17.00 uur komen we bij de Fern pool en nemen we een verfrissende duik. Echt geweldig helemaal alleen in ons eigen paradijsje. Tegen half 6 lopen we terug via de normale weg en zijn nog net terug voor het helemaal donker is. Zondag 21 april 's ochtends naar circular pool gelopen en daar nog een duik genomen. We kunnen namelijk niet douchen op de bushcamping en zo hebben we het idee dat we nog een beetje schoon worden. Daarna ook nog naar Fern pool gelopen waar we verder genieten van een lekker zwempartij onder de watervallen. Daarna doorgerden naar de andere kant van het park. Maar eerst moeten we 50 km dirtroad trotseren. De auto doet zijn naam Red Bull eer aan. Het rode stof ligt overal. Zelfs onze haren zijn rood van het stof. Onderweg nog een keer gestopt bij een ander uitzichtpunt. Maandag 22 april Vroeg opgestaan om 2 mooie gorges te bekijken. Deze gorges zijn erg smal en ruig. Halverweg durft Rianne niet meer verder, vanwege de hoogte niet meer verder te gaan. Ze wil teruggaan met een ander Nederlands meisje die ook niet verder wil. Haar vriendin gaat met Peter, Derk en Pepe mee. Rianne kijkt nog samen met het meisje hoe ze de steile helling beklimmen. Na een tiental meters (15 meter hoogte) besluit ook peter terug te gaan. De passage is te lastig. De riggel waarover ze heen moeten is nog smaller dan Peters voeten en dat wordt hem teveel. Zeker ook omdat hij zijn voeten moet verplaatsen omdat ze verkeerd om staan. Voor het eerst last van hoogte vrees. Behoorlijk balen dus. De andere 3 gaan wel verder. Wij gaan via de andere kant naar Hancock Gorge, waar we hen weer zien na 2 uur. Ook een tocht dat zeker de moeite waard was. 's middags rijden we door naar Auski Roadhouse. Ze hebben daar een relaxte camping en we nemen met zijn vieren 1 site zodat het ons bijna niets kost. 's avonds aardappels gepoft in het vuur. Dinsdag 23 april Nog 300 km naar Port Hedland waar we overnachten op een simpele camping maar wel met een zwembad. Het is namelijk 40 graden. we willen vannacht nog in de bus slapen maar de hitte was niet te verdragen om 2.00 uur besluiten we toch de tent op te zetten. Woensdag 24 april Nog 650 km naar Broome. We besluiten dit niet in 1 keer te doen en overnachten in Eighty Miles Beach. Een camping aan het strand. Zwemmen doen we niet vandaag omdat er 's ochtends haaien zijn gesignaleerd en we zien heel veel kwalletjes. Op het strand kun je heel veel mooie schelpen vinden en hier besteden we onze tijd maar aan. Donderdag 25 april De laaste 350 km naar Broome net voorbij het tankstation zien we in de berm een hele grote lizzard. We stoppen meteen om een foto van te maken. Hij blijft mooi zitten dus Rianne kan dichterbij sluipen. We zijn vannochtend om 8.00 uur vertrokken dus om 13.00 uur waren we al in Broome. We hebben een camping gevonden met veel schaduw, zwembad en een keukentje. We blijven hier een tijdje. 's avonds besluiten we wat te gaan eten in het centrum en we drinken wat op het terras van een hotel. Broome is echt een heel gezellig stadje. Donderdag 26 april Vannacht weer geen oog dichtgedaan. Het was echt heet in de tent. In de bus was het koeler en Rianne is zo tussen alle spullen gaan liggen zonder matrasje. Ze heeft nog ff geslapen. Morgen vertrekt Pepe met een tour door de Kimberley dus vanavond gaan we met zijn vieren stappen. Samenvatting 27 april t/m 1 mei Donderdagmiddag naar crocodile farm gegaan. Wat een bakbeesten hebben ze daar. We waren er tijdens voedertijd. Nog ff en dan zien we ze in het wild. Donderdagavond wezen stappen als afscheid voor Pippa (schrijf je zo kwamen we achter). Naar een leuke kroeg geweest met live band, was erg gezellig. Leuk om weer te gaan stappen na 4 maanden. De rest van de dagen geen kloot gedaan alleen bij de tent gehangen en boekjes gelezen. Het was eigenlijk ook te heet om wat te doen. De eerste twee nachten was het snikheet in de tent en hebben we bijna niet geslapen. Zondagavond naar Town Beach gegaan om de staircase to the moon te bekijken. Was heel apart, de maan komt op en er verschijnt een trappetje naar de maan dat spiegelt in het water. Geen idee hoe je het anders uit moet leggen. Overdag is Rianne samen met Derk en Petra (andere hollandse) nog ff naar Cable beach gelopen. Wat is dat water belachelijk warm. Het zwembad van de camping is al warm maar dit sloeg helemaal alles. Geen enkele verkoeling. Dinsdag is Rianne met Derk naar het centrum gereden om nog wat inkopen te doen en winkeltjes te bekijken. Peter blijft zitten waar ie zit. Dinsdagavond heeft Rianne de tent en de bus versierd. Als Peter 's ochtends de tent uitkomt moet hij zijn feesthoedje opzetten en neemt hij plaats op zijn feeststoel om de cadeautjes uit te pakken. Donderdag 2 mei Vandaag trekken we naar Derby. Eerst nog ff een bezoek gebracht aan de Japanse begraafplaats. Ruim 900 japanners liggen er begraven. Ze zijn omgekomen tijdens het parelduiken. Op deze plek nemen we tevens afscheid van Derk. Hij blijft nog een tijdje in Broome om daar werk te zoeken. Na 3 weken zijn we dus weer met zijn tweetjes. Het plan is om morgen naar Widjana Gorge te rijden, maar na geinformeerd te hebben bij het info centrum zien we daar van af. De weg is op bepaalde punten te slecht wordt ons verteld. Bovendien staat er 60 cm water op de gravelroad. Niet te doen dus voor onze skippy. We kunnen er nog wel heen, maar dan moeten we ruim 300 km omrijden en voor 1 gorge vinden we dat te veel. Morgen rijden we daarom door naar Geiky Gorge bij Fitzroy Crossing. Vrijdag 3 mei De weg naar Fitzroy crossing is lang en recht en verloopt zonder problemen. De bosbrand die we gisteren zagen woeden in de verte is over en ook de brand die we zelf passeerden is over. Is toch apart om te rijden op een weg waarbij aan beide kanten een bosbrand woedt. We komen om 14.00 uur aan in Fitzroy Crossing. Helaas voor ons zijn hier weer vreselijk veel vliegen die ons middageten verstoren. Na lekker in het zwembad gezwommen te hebben rijden we om 16.00 uur naar Geiky Gorge. Onderweg moeten we stoppen voor een vijftal overstekende koeien. Vanochtend moesten we ook al remmen voor een grote lizzard die rustig de weg overstak. Omdat het hier in de Kimberley al om 17.30 uur donker wordt doen we vandaag een korte wandelroute. Helaas nog geen krokodil gezien, morgen beter als we het park beter gaan bekijken. VOlgens de ranger, die peter sprak, is het een grote zooi in het park momenteel. Dat komt nog door de overstromingen van begin dit jaar. Volgens de ranger heeft het water ruim 4 meter hoog gestaan en heeft het kolkende water veel schade aangericht. Het is de ergste overstroming in de geschiedenis geweest. Zaterdag 4 mei 's ochtends worden we vroeg ons bed uitgebrand en daarom zitten we al om 8.15 uur in de auto op weg naar het park. We doen de Reef walk die 1,5 uur duurt. De route valt ons tegen en we lopen een stukje terug langs de waterkant op zoek naar zoetwaterkrokodillen. Helaas weer geen geluk. Bij terugkomst bij het startpunt nemen we de river walk en komen uiteindelijk bij een punt waar je kan zwemmen. We steken het riviertje over en lopen nog een stukje verder op zoek naar de krokodillen. Weer pech. Om 11.00 uur verlaten we een beetje teleurgesteld het park en rijden verder naar Halls Creek 350 km verder. Ons doel was daar te overnachten, maar onderweg komen we een ouder stel tegen bij een rest area die ons wijst op een prachtige overnachtingsplek, genaamd Mary Pool. Het is inderdaad een mooie plek en belangrijker nog het is gratis. Bij aankomst blijken we niet de enige te zijn er staan zeker 10 andere caravans. Er loopt een riviertje, maar we besluiten maar om niet te gaan zwemmen, we zijn toch een beetje bang voor zoutwater krokodillen. We drinken nog wat bij een australisch stel uit Brisbane en liggen al om 20.00 uur in de tent. Zondag 5 mei Om 7.00 uur opgestaan en om 8.00 uur zitten we al weer in de auto. Ja ja en dat voor een zondag. De nacht was koud, wel lekker. we hebben een lange rit vandaag 500 km naar Kununurra. Onderweg zien we verschillende bosbranden en moeten we een keer een stukje door water heen. Skippy heeft het allemaal doorstaan. In Kununurra nemen we Ivanhoe caravan park. Kamperen wordt hier steeds duurder. We gaan nog ff het centrum in voor wat boodschappen en komen het Engelse stel weer tegen die we al eerder hadden ontmoet in Karijini, Port Hedland en Broome. Ze hebben Windjina Gorge wel gedaan. De weg was best te doen zeggen ze. We balen er achteraf wel van. Ook komen we op de camping een ander Nederlands stel tegen die we al vaker hebben gezien. (Vanessa en Roy) Maandag 6 mei 7.00 uur opgestaan omdat we de tent weer worden uitgebrand. Naar Ivanhoe crossing gereden. Hier loopt normaal een weg maar het water is te hoog en het is nu een grote rivier. Hier zitten ook zoutwater krokodillen, dus zwemmen is hier niet zo verstandig. Er staan een aantal mensen te vissen en ze staan tot hun knieen in het water. Vinden we eigenlijk ook niet zo verstandig, dan vraag je erom om een keer gegrepen te worden. Verder nog een aantal bezienswaardigheden bezocht. 's avonds geklets met onze nl buurtjes en nog een ander nl stel. Dinsdag 7 mei Overdag een beetje op de camping rondgehangen en 's avonds naar een beetje een teleurstellende zonsondergang gekeken vanaf een rots met uitzicht over het dorp. 's avonds weer met de vier nl bij elkaar gezeten. Vannacht niet betaald voor de camping. Tja je bent een backpacker of niet! Woensdag 8 mei Om 8.30 uur weggereden richting Katherine. We stoppen onderweg bij Lake Argyle, een groot meer met prachtige uitzichten. Vandaag verlaten we West australie en rijden we Northern Territory binnen. De tijd gaat meteen 1,5 uur verder. Helemaal niet erg want dan wordt het ook pas om 19.00 uur donker. Het eerste park in NT is Keep River national park. 50 km over zeer slecht dirtroad gereden en niets gezien. De weg was gesloten en de wandelroute konden we niet vinden. Een teleurstelling dus. In Gregory NP overnachten we op een bushcamping, waar we het Engelse stel weer tegenkomen. Tot nu toe wisten we hun naam niet, tijd om voor te stellen dus. Rodney en Pamela. Nog even kijken bij de rivier of we krokodillen konden ontdekken, weer geen geluk. 's avonds worden getracteerd op een maaltijd, Pamela kookt macaroni voor ons en zelfs de afwas wordt gedaan. Donderdag 9 mei 300 km verder gereden naar Katherine en daar op Low level caravan park overnacht, samen met Rodney en Pamela. Ook Vanessa en Roy staan hier weer. Aan het eind van de middag naar Hot springs gereden. Een warm water pool gelegen op een mooi plekje. Vrijdag 10 mei Vandaag samen met Rodney en Pamela doorgereden naar Katherine Gorge (Nitmiluk NP), we besluiten een tijdje samen te reizen. Een wandeling van 8.6 km valt een beetje tegen. Een saaie zware tocht. Het uitkijkpunt en de afdaling in de Gorge waar we kunnen zwemmen is wel de moeite waard. Aan het eind van de middag doorgereden naar de Edith Falls 90 km verder. Omdat het al laat is besluiten we meteen naar de camping te gaan en de wandeltocht voor morgen te bewaren. Het is een goedkope bushcamping met perfecte faciliteiten. Zaterdag 11 mei Weer vroeg opstaan voor een wandeling naar de watervallen. Na een korte en makkelijke tocht komen we uit bij een prachtige waterval, waar we dan ook heerlijk kunnen zwemmen. 's middags rijden we door naar Douglas Daily een camping dat omgeven is met natuurlijke spa's en pools. Nog heerlijk gezwommen in de rivier vlakbij de camping. Ook zien we voor het eerst een grote, dikke goanna lizzard op de camping. Een prachtig oerbeest. Een mooie dag ook omdat we langs de kant van de weg naar de camping toe een grote adelaar zagen zitten. Zondag 12 mei 's ochtends naar Douglas Daily Hotsprings NP gereden, waar we door een aantal riviertjes/snelstromend water lopen. Er is een aantal riviertjes met koud water maar ook met bijna kokend water. 's middags doogerden naar Litchfield NP waar we kamperen bij de Florence Falls, waar we nog even een duik nemen in het heldere water. Het is jammer dat er te veel mensen zijn. Maandag 13 mei 's ochtends om 7.00 uur gewekt door de ranger omdat we de camping niet hadden betaald. Jammer, leuk geprobeerd. Voor we vertrekken nemen we eerst nog een duik bij de Florence Falls, heerlijk zo'n douche. Daarna doorgereden naar Buley Rock pool, Tolmer Falls en Wangi Falls. Prachtige plekken, maar weer te veel mensen. Een wandeltocht gemaakt bij de Wangi Falls, waar we ook overnachten. 's avonds geprobeerd om met de zaklamp krokodillen te spotten. En ja hoor een een freshwater krokodil gevonden. Nou ja we zien zijn ogen. Dinsdag 14 mei Na onze ontdekking van gisteren gaan Peter en Rodney vandaag zwemmend op zoek naar krokodillen. We zwemmen een stukje een creek in dat uitkomt in de pool waar ze moeten zitten, maar helaas geen krokodil gezien. Het is wel spannend hoor om krokodillen op te zoeken al zwemmend in het water. 's middags rijden we door naar Darwin. Up to the big city... We nemen een campingplaats samen met Rodney en Pamela zodat we niet veel hoeven te betalen. 's avonds met z'n vieren naar de Mc Donalds. Woensdag 15 mei Overdag het centrum ingegaan om te shoppen en rond te kijken. Donderdag 16 mei Na ruim 16.000 km wordt het tijd om nieuwe olie in de auto te gooien en de filter te vervangen. Bij 2-tal garages geinformeerd, maar 95 dollar vinden we teveel en we besluiten om het zelf te gaan doen. Ook maar eens een basis set met sleutels ent angen bekocht voor de auto. (ja, ja lekker op tijd) Tevens ook olie gekocht om de schuifdeur wat soepeler te laten rollen. In plaats van met een harde knal valt de deur nu geruisloos in het slot. 's middags rijden we nog ff naar een klein natuurparkje in de buurt. 's avonds op bezoek bij Vanessa en Roy die ook ditmaal weer op dezelfde camping staan. Vrijdag 17 mei Nieuwe olie in de auto. Om 9.00 uur ligt auto technicus Peter al onder de auto te knutselen met hulp van Rodney. Ook moet het oliefilter worden vervangen. Na een klein uurtje rotzooien is het karwei geklaard. Skippy is klaar voor de outback. Vandaag nemen we ook afschie van onze Engelse Pa en ma. Zij blijven nog een dagje langer in Darwin.Wij gaan naar Kakadu, maar eerst doen we nog een boottochtje op de Adelaide river om springende krokodillen te zien. We zien er genoeg, 1 is bijna 6 meter lang echt een reus. Hoewel de toch ietwat commercieel is was het toch de moeite waard. 's avonds in Kakadu zien we ook nog een dingo over ce camping lopen. Een mooie afsluiting van de dag. Zaterdag 18 mei Wandelen in Kakadu is vandaag onze opdracht. We rijden 40 km riching Ubirr om daar een tocht te maken van 8,5 km. We wandelen langs rotsen, wetlands en rivieren. Geen krokodil gezien. Hoewel het leuk klinkt valt het ons een beetje tegen. We overnachten vanavond op een bushcamping met douche en toilet. Tegen 17.00 uur rijden we naar een uitkijkpunt om de zonsondergang te gaan bekijken. Dit is een mooi plaatje. We kunnen kilometers ver weg kijken over het park met z'n moerassen en bomen. VOor het donker zijn we terug op de camping en worden we opgewacht door honderden/duizenden muggen. Echt niet normaal zoveel. Ons avondeten slaand we dan ook in een raptempo naar binnen om zo snel mogelijk de tent in te vluchten. Een maal binnen blijken er nog 20 muggen de tent ingekropen te zijn. Wat een kut beesten. Plassen zit er echt niet in vannacht. Het zijn er zoveel dat het lijkt of er een bijenkolonie om onze tent vliegt, maar het zijn toch echt de muggen. 's nachts horen we nog dingo's huilen. Zondag 19 mei 's ochtends zijn de muggen nog steeds aanwezig. Vooral in het toilethok worden we met 10-tallen besprongen. Lekker douchen zit er dus niet in. We rijden vandaag naar Yellow waters maar eerst doen we nog 2 korte wandelroutes. Ook deze tochten vallen ons tegen. Tja ieder zijn voorkeur zullen we maar zeggen. Het is toch raar dat zo'n beroemd park ons niet boeit. Bij yellow water (een rivier) zien we nog een krokodil op de oever liggen en vooral veel vogels. Omdat veel van kakadu 4wd is en wij niet weer een nacht met duizenden muggen willen verlaten we vandaag het park en rijden we terug naar Katherine. Gelukkig zijn we deze dagen zonder veel muggenbulten doorgekomen. GOed ingesmeerd dus. Maandag 20 mei Besloten om een dagje langer in Katherine te blijven om lekker te relaxen. Dus niet veel gedaan. Voor het eerst is het koud 's avonds. Dinsdag 21 mei 107 km verder gereden naar Mataranka Homestead, waar ze een natuurlijke warmwaterbron hebben. Vanaf de camping loop je er zo naar toe. Alleen jammer dat het zo toeristisch is en dat we er dus 's middags met 30 personen in liggen. We lazen vandaag ook dat het weleens koud kan zijn in ALice Springs en Ayers Rock. Het is winter en dan wordt het daar niet warmer dan 20 graden en kan het 's nachts zelfs afkoelen tot het vriespunt. Dit hadden we echt niet verwacht. Het staat toch bekend als een van de heetste plekken van Australie. Woensdag 22 mei Om 9.00 uur vertrokken naar Tennant Creek. We rijden vandaag 560 km waar we overnachten op een simpele camping. Donderdag 23 mei Om 8.30 uur verder gereden naar Alice Springs. We krijgen zelfs regen onderweg en bij aankomst krijgen we een stortbui. Welkom in de outback. Hadden we toch iets anders van voorgesteld. 40 graden ofzo. 's avonds is het ijskoud en om 19.00 uur liggen we al in de auto. Vrijdag 24 mei Overdag het centum verkend en inkopen gedaan. Vandaag is het gelukkig droog en in het zonnetje is het lekker zo'n 23 graden. Zaterdag 25 mei 's ochtends rustig de boel ingepakt en nog ff wat eten gekocht en om 11.00 uur zijn we op weg naar de west mac Donnel rangers. Onderweg passeren we een aantal gorges (Simsom Gap, Ellery creek hole, serpentine gorge en ornimston gorge, Glen HElen gorge) Bij elke gorge maken we een kleine wandeling. Jammer dat het te koud is om te zwemmen. Onderweg komen we erachter dat er een unsealed weg loopt naar Kings canyon. Als we deze weg zouden nemen zou ons dat 600 km schelen.Na een kleine inspectie besluiten we om het niet te doen. 260 km unsealed is toch wel veel op zo'n slechte weg. We werden er haast uitgetrild. We overnachten bij ornimston gorge een prachtige plek. Zondag 27 mei Om 7.15 uur zitten we weer in de auto. We ontbijten onderweg. De ranger was nog niet langsgeweest om het geld te innen dus weer een nacht gratis. We rijden terug naar alice springs om te tanken en zien onderweg nog een dingo. Na 600 km rijden zijn we bij Ayers Rock. We zijn er ruim op tijd om de zonsondergang te gaan bekijken. Het was werkelijk prachtig en zeker waard om 3000 km voor om te rijden. Om 20.00 uur liggen we weer in de auto om ons zelf warm te houden. Maandag 28 mei Een super koude nacht tegen het vriespunt zelfs. In de auto is het koud. Om 6.00 uur opgestaan en om 7.00 uur staan we al weer bij de rots te koukleumen naar de zonsopgang. Was geen lolletje met deze kou. Voor de eerst keer en hopelijk de laatste keer de verwarming in de auto gebruikt. Om 7.30 uur naar de olga (Kata Tjuta) een andere rots gereden en daar wat foto's gemaakt. Daarna weer teruggereden naar Ayers Rock om daar te ontbijten. Dan wordt het tijd om de rots te gaan beklimmen daar zijn we dan ook voor gekomen. Het eerste stuk is erg steil en Rianne ziet het eigenlijk al meteen niet zitten en andere personen zeggen dat het nog steiler wordt. Erop gaat wel maar ze moet ook weer terug. Ze besluit toch door te zetten. Het grootste deel kun je je vasthouden aan een ketting. Na 1,5 uur zijn we boven en daar heb je werkelijk een prachtig uitzicht. We rusten 10 minuten en gaan dan weer naar beneden. Binnen een half uur staan we weer beneden. Rianne vond de afdaling meevallen, je kijkt niet echt de diepte in. Het was zeker de moeite waard om de rots te beklimmen. Peter die het eigenlijk onzin vond om 3000 km om te rijden voor een "stomme rots" vond het ook de moeite waard. Het is pas 12.00 uur als we beneden zijn en we besluiten door te rijden naar Kings Canyon 300 km verder. We staan op een belachelijk dure camping van 26 dollar en ook geen warm water voor de douche. Weer liggen we om 19.00 uur in de auto. DInsdag 28 mei Om 10.30 begonnen met onze wandeltocht van 3 uur door de Kings Canyon. Een prachtige tocht. Onderweg nog twee nederlandse stelletjes tegengekomen die oorspronkelijk uit Doesburg en uit Wehl komen. De wereld is klein. Tegen 16.00 uur naar een parkeerplaats langs de kant van de weg gereden om daar te overnachten samen met 1 stelletje. (Cindy en Bas). 's avonds een kampvuurtje gemaakt en we krijgen het zelfs warm. Woensdag 29 mei Om 9.30 uur vertrokken om weer 350 km terug te rijden naar Alice Springs. Onderweg komen we onze Engelse pa en ma weer tegen. Heel leuk om hen weer te zien. ff geklets. Hij is in Kakadu helemaal lek gestoken door de muggen. Hij zag er echt niet uit. ZIj is gebeten door een ezel. Tja dat kan ook. We geven hun ons mobiele telnr. en spreken af in Cairns. In Alice Springs nemen we weer dezelfde camping. Donderdag 30 mei De ochtend begint spectaculair. Tijdens ons ontbijt horen we gegil en kijken omhoog naar de heuvel waar we achter staan. Komt er opeens een camper achterwaarts de heuvel af gegleden en komt onze kant op. Wonder boven wonder blijft ie halverwege steken en kantelt ie niet om. We komen net als de eigenaren van de bus met de schrik vrij want er is niemand gewond. Ook de bus blijkt achteraf niet veel schade te hebben. Het had heel anders af kunnen lopen. 's middags zijn we naar school of the air gegaan. Daar kunnen we zien hoe kinderen die in afgelegen gebieden wonen les krijgen via de radio. De rest van de dag geluierd op de camping. 's avonds op bezoek geweest bij weer een hollands stel (Mila en Niels) Lekker bij de kachel in hun camperbusje. Vrijdag 31 mei We verlaten Alice en rijden 400 km verder of eigenlijk terug naar Devils Marbles (een imposante partij rotsen) waar we ook overnachten. Zaterdag 1 juni Vroeg op pad, want vandaag verruilen we Northern Territory voor Queensland. De klok gaat dan weer een half uurtje verder. (Het tijdsverschil met NL is dan weer 8 uur) We moeten daarvoor wel ruim 500 km rijden en de weg is lang en saai. Rond 16.00 uur komen we aan in een klein dorpje Camooweal genaamd. Een plaatsje waar je eingenlijk helemaal niet wilt stoppen en zeker niet wilt overnachten, maar je soms moet dat omdat de afstganden van plaats tot plaats te groot zijn. De camping is net als het plaatsje treurig. Zondag 2 juni Een korte rijdag vandaag, slechts 300 km naar Cloncurry. In het begin is de weg erg smal en moeten we aan de kant omdat er een Roadtrain aan komt. Later wordt het beter en de omgeving mooier. Het is nu nog ruim 1200 km naar Cairns Het mooiste moment van de dag is dat de benzine weer onder de dollar is, prachtig. 's avonds een barretje opgezocht en daar voetbal gekeken. Helaas sluit de bar een half uur eerder dan dat de wedstrijd is afgelopen. Een grote teleurstelling voor Peter. Maandag 3 juni Rianne praat een tijdje met de Australische buurman (geboren in NL) die maar een paar woorden NL spreekt en ook dan krijgen we weer een adresje. Als we daar op bezoek gaan wordt er een Hollandse maaltijd voor ons gekookt. Om 9.00 uur weer op pad. 400 km gereden over een slechte weg vol hobbels. Tegen 17.00 uur staan we op een restarea vlak voor Charters Towers om de nacht door te brengen. Omdat het nog steeds fris is liggen we weer vroeg in bed. Dinsdag 4 juni Na lange dagen rijden en veel km maken komen we aan in de mooie groene en heuvelachtige oostkust. De outback hebben we nu definitief achter ons gelaten. Eerst wat wegenkaarten gehaald bij de RACQ (wegenwacht) in Townsville. Onderweg hadden we zelfs nog wat regen, maar aan de kust is het gelukkig prima weer. We overnachten op een camping aan Missioin Beach. een prachtig gebied, waar ook Cassowary's leven ( een soort struisvogel met kleuren en een verentoeter op de kop) Helaas zien we er geen. 's avonds huren we een tv. Ja ja dat is relaxed voor een keer. We zetten hem in de bus, dus kunnen we vanuit ons bed kijken. Peter heeft geen geluk want de zender die de WK uitzendt kunnen we niet ontvangen. Rianne kan dus de hele avond soaps kijken en Peter zit in de tv room waar hij wel voetbal kan kijken. Woensdag 5 juni 's ochtends weer een korte wandeling gemaakt in het regenwoud om vervolgens naar Cairns te rijden. Nadat we een mooie camping 15 km buiten de stad heben gekozen en de tent hebben opgezet gaan we de stad verkennen. Leuke stad maar erg toeristisch. we boeken ook meteen de duikcursus. Vrijdag beginnen we met 2 dagen theorie en zwembadoefeningen en de andere 2 dagen naar het rif. Omdat het een aanbieding was krijgen we de 5e dag nog 2 gratis duiken. Donderdag 6 juni Vandaag gaan we op zoek naar een hostel. We willen in de stad slapen ivm de duikcursus. Voor 44 dollar per nacht krijgen we na een dag zoeken een mooi hostel met TV en koelkast op de kamer. Ook is Rianne naar de kapper geweest. Dat werd wel tijd, Peter was in Alice Springs al geweest. Ze heeft het haar weer wat korter en in laagjes. Vrijdag 7 juni Om 6.00 uur opgestaan. We moeten op 8.00 uur bij de duikschool zijn en moeten de tent afbreken en de rotzooi inpakken. Gelukkig hoeven we dat maar 1x te doen want vanavond slapen we in het hostel. Het was vanacht erg vochtig en we moeten alles nat inpakken. Om 7.00 uur rijden we weg en zetten de auto al bij het hostel neer en lopen naar de duikschool. Eerst moeten we een Medische keuring ondergaan dus worden we bij een Medisch centrum afgezet. Rianne heeft geen problemen om een Medical te krijgen alleen Peter mag bij de eerste duik niet dieper dan 10 meter om te kijken hoe zijn darmen er op reageren. Als we weer terug zijn bij de duikschool krijgen we de hele ochtend theorie. Videofilms kijken, erg saai. 's middags gaan we het zwembad in en moeten een aantal onderwateroefeningen doen. O.a. mondstuk weggooien en deze weer in kunnen doen, zonder adem in te houden, bril vol laten lopen en deze weer legen door hard door je neus te blazen. Ook gaan we naar het diepere gedeelte van het zwembad (3,5 meter). Peter heeft op dat moment moeite met het klaren van zijn oren. Al met al ging het best lekker vandaag. Omdat we in het hostel slapen krijgen we gratis een maaltijd bij een tent in het centrum. Om 17.00 uur hebben we berehonger en gaan er al heen. Blijkt de tent pas om 18.00 uur open te zijn, dan maar mc donalds. Zaterdag 8 juni Om 7.40 worden we opgehaald voor een 2e dag bij de duikschool. We starten vandaag in het zwembad. Peter heeft geen moeite vandaag met het klaren van zijn oren. De hele ochtend weer oefeningen gedaan. Morgen moeten we deze oefeningen ook op 12 meter doen. 's middags krijgen we weer theorie en moeten we een examen doen. Rianne heeft wat meer moeite met de tabellen en morgen op de boot gaat ze dit met Graham (duikinstructeur) nog bekijken. (Peter weet het 's avonds ook niet meer) 's avonds gaan we onze gratis maaltijd wel ophalen. Spaghetti, smaakt best redelijk alleen voor Peter niet genoeg. Zondag 9 juni Om 7.30 weer opgehaald voor onze eerst dag naar het rif. Om 9.00 uur zitten we op de boot. Rianne krijgt nog 2 tabletten tegen zeeziekte op de boot. Op het moment dat ze uitleg van Graham krijgt begint de zeeziekte al te komen (zijn we net 30 minuten op weg) De eerste kotszak is dus al snel gevuld. Ze gaat achter op het dek zitten met een aantal kotszakken. Het helpt allemaal niet zoveel en op het moment dat we bij het rif zijn is ze niet in staat om het duikerspak aan te trekken. De crew zegt dat het misschien helpt om in het water te gaan liggen en te snorkelen. Ook dit blijkt niet helpen. Die duiken van vandaag kan ze dus vergeten en ze heeft geen zin om nog 3 dagen op de boot te gaan. Dus ze besluit te stoppen. Alleen is er geen mogelijkheid om terug te gaan naar de wal, ze moet dus wachten tot 17.00 uur. Ze heeft zich nog nooit zo beroerd gevoeld en nog nooit zoveel kotszakken gebruikt (wel 30 stuks). De terugweg is nog veel erger, de zee is erg ruw en dit maakt het ook al niet beter. Het duurt ook bijna 2x zo lang voordat we weer terug zijn. Er werden nu meer mensen ziek. Graham zegt dat het misschien nog mogelijk is wat geld terug te krijgen maar bij aankomst op het kantoor blijkt dit niet te kunnen. We horen ook dat ze eigenlijk een ander boot gebruiken die veel groter is. Misschien had ze dan wel door kunnen gaan. Wel balen allemaal. Peter gaat 's avonds alleen naar het tentje voor een gratis maaltijd. Rianne hoeft niets te eten en neemt een douche en gaat naar bed. Maandag 10 juni Peter gaat vandaag alleen met de boot mee. Rianne kan uitslapen en gaat overdag de stad in. Peter komt tegen 18.00 uur terug. Ook hij is afgehaakt. De oefeningen gingen gisteren al niet lekker. Hij raakte in paniek en durfde de oefeningen vandaag niet te doen. Wat een lekker stel zijn we he. Dinsdag 11 juni 's ochtends weer vertrokken naar de camping Chrystal Cascades. Beetje geluierd en 's avonds biefstuk gegeten voor 5 gulden. Woensdag 12 juni De stad weer ingegaan. Snorkeltour voor Hans en Peter geboekt. Donderdag 13 juni Weer niks gedaan alleen bij het zwembad gelegen. Vrijdag 14 juni Weer rondgehangen op de camping. 's middags naar Chrystal Cascades gereden. Een klein parkje met kleine watervallen. Zondag gaan we hier met Hans en Leida ook naar toe. 's avonds komen onze Engelse pa en ma ook weer aan op de camping. Weer lekker bijgekletst. Zaterdag 15 juni Weer niet veel gedaan, ja we zijn echt lui deze week. We kregen vandaag regen. Het weer valt hier wel tegen het is vaak bewolkt. Zondag 16 juni 's ochtends om 7.00 uur opgestaan, want we moeten de ouwelui (ouders van Peter) van het vliegveld ophalen. Om 8.30 staan we op Cairns Airport en om 9.15 komen ze aangelopen met de rugzakken. Echte backpackers. Erg leuk om ze weer te zien na bijna een half jaar. Terug naar de camping gereden en verder niet veel gedaan vandaag. Ze waren echt kapot van de reis. Vandaag de hele dag regen gehad. Welkom in australie he. Maandag 17 juni 's ochtends naar Chrystal Cascades gereden. Rodney en Pam gingen ook mee. Een duik genomen bij de watervalletjes. Vandaag is het 28 graden dus lekker weer. Dindsdag 18 juni Om 7.00 uur opgestaan, want Peter en Hans gaan met de snorkeltour mee. Rianne en leida gaan een dagje stadten. Om 13.00 uur zijn ze uitgewinkeld en gaan ze lekker in het park liggen. Om 17.00 uur komen de jongens terug. Ze hebben een leuke dag gehad veel gezien. Helaas geen haai. Woensdag 19 juni Onze trektocht gaat beginnen. om 10.00 uur rijden we van de camping richting Cape Tribulation. Het inpakken van de bus is ff wennen. Nu lijkt het echt op een turkenbus. Onze eerste stop is bij Mossman Gorge. Hier een wandeling gemaakt door het regenwoud. Om 16.00 uur komen we aan bij Cape Tribulation. De weg er naar toe leidt ons over vele heuvels door het regenwoud dat aan de zee grenst. Echt de moeite waard. Nu nog een overnachtingsplek zoeken. De camping vinden we te duur, we vinden een mooi plekje op een bushcamp en we besluiten hier 2 nachten te blijven. Het is een prachtige plek tussen de bomen en aan het strand. Donderdag 20 juni Het weer is vandaag wel aardig een beetje bewolkt. we maken een strandwandeling en blijven 's middags bij de tent. Rianne is vandaag erg verkouden geworden. Vrijdag 21 juni Vannacht een flinke regenbui gehad. Gelukkig houden we alles droog. Rianne heeft de hele nacht niet geslapen. Ze voelt zich niet echt lekker. We rijden door naar Port Douglas. Het "Monaco" van Australie. We nemen hier een camping en krijgen een plek naast een keuken. Rianne voelt zich 's middags al een stuk beter. Zaterdag 22 juni Vandaag het centrum van Port Douglas ingelopen en eindelijk het videocadeau van onze vrienden kunnen bekijken. Echt leuk om dat te bekijken.'s avonds korea - Spanje gekeken. Zondag 23 juni Atherton Tablelands is ons volgende reisdoel. Via slingerende bergweggetjes komen we 's middags aan bij Lake Tinarroo, waar we ons tentenkamp opzetten op een mooie plek aan het water. Het weer valt wat tegen, we moeten zelfs een jas aan. 's avonds met zijn vieren bij een kampvuur gezeten. Maandag 24 juni 's ochtends om 8.00 u weer vertrokken. De ranger was nog niet geweest om het geld te innen dus ontbijten doen we onderweg. Eerst nog een crater bezocht. Daar zakt leida door haar enkel. In eerste instantie dacht ze dat ze wat gebroken had, maar als ze opstaat valt het toch wel mee. Alleen flink verstuikt. We bezoeken nog de milaa milaa falls. De andere falls missen we op de een of andere manier. Dat maakt eigenlijk niet uit want het weer is echt superslecht. Dichte mist en regen. Beetje jammer. Het gebied zal best mooi zijn, maar met slecht weer is er niet zoveel aan. We rijden door naar Mission Beach, waar we weer dezelfde camping nemen als vorige keer. Ook daar is het weer nog slecht met af en toe een flinke stortbui. De voorspellingen zijn nog slecht tot vrijdag. Dinsdag 25 juni Strandwandeling gemaakt tussen de regenbuien door. Voor de rest gerelaxed op de camping. Peter klaagt vandaag over pijn in de rug en hij is aan de rees. Woensdag 26 juni Vertrokken richting Townsville, we zien wel hoe ver we komen. 's ochtends Murray falls bezocht en 's middags belanden we in Edmund Kennedy National park. Waar een cassowary hans om ver loopt. (soort struisvogel met kleuren en een toeter op de kop) We hebben geluk om zo'n beest te zien, want er zijn er niet zoveel van. Uiteindelijk belanden we op een bushcamp bij de Jourama falls. Nog voor zonsondergang maken we een wandeling naar de falls. Leida en Hans wachten halverwege en Rianne en Peter maken de zware klim naar boven. Valt een beetje tegen, komt niet veel water naar beneden. In het regenseizoen zal hij veel mooier zijn. Ook zien we een goanna lizard op de camping. Leida vindt hem wel erg eng. Ook hebben leida en Hans vandaag de eerste skippies gezien. Donderdag 27 juni Vandaag weer op pad 100 km naar Townsville. We overwegen om naar magnetic island te gaan maar doen dit uiteindelijk niet. We rijden naar castle hill en hier heb je een prachtig uitzicht over de stad en zie je magnetic island liggen. De rest van de middag aan het strand gelegen. Op de camping hebben ze een bad en daar maken Peter en Rianne dankbaar gebruik van. We moeten de komende 2 weken nog een beetje doorrijden. We moeten nog 2600 km naar Sydney om Leida en Hans weer op het vliegtuig te zetten. Vrijdag 28 juni Vandaag doorgereden naar Airlie beach. We komen terecht op een te klein veldje met teveel tenten. We boeken een dagtrip naar de Whitsunday eilanden. Rianne haalt 's middags eerst tabletten tegen zeeziekte. Zaterdag 29 juni Storm vandaag en Peter is nog steeds flink aan de rees. Hij ziet het niet zitten om mee te gaan en ook Rianne twijfelt nu vanwege de harde wind. Rianne terug naar de receptie om de tocht te cancellen. Tot haar verbazing krijgen we al het geld terug. Erg netjes. We besluiten om door te rijden naar Cape Hillsborough National park vanwege de tijd. We belanden daar op een mooie bushcamping aan het strand. Daar wordt dus gebruik van gemaakt, dus 's middags liggen we aan het strand. Het is nog maar 18 graden maar in de zon is het lekker. Om 19.30 uur liggen we weer in bed. We hadden eigenlijk verwacht meer kangoeroes te zien dat valt tegen. Misschien morgen. ZOndag 30 juni 's ochtends eerst nog een wandeltocht gemaakt met mooie uitzichten. Tijdens de tocht zien we een walliby en leida trapt bijna op een slang. 100 km verder gereden naar Eungella NP. Een steile klim de berg op. Daar een mooie bushcamp gevonden met warme douche en toilet. Dit park staat bekend om zijn platypussen (vogelbekdieren) dus om 16.00 uur staan langs de waterkant te kijken. We zien er een aantal, ze zijn kleiner dan we dachten. 's avonds is het veel kouder. We zijn namelijk weer 100 km het land in en dat merk je meteen. Het gaat zelfs vriezen. Lekker in zo'n tentje. Peter en Rianne hebben 's middags al hout gekocht, dus 's avonds wordt er een vuurtje gemaakt. Zo krijgen we het toch een beetje warmer. Er komt een possum uit onze pannen snoepen. Deze beesten zijn hier groter dan in Darwin. Bang zijn ze niet. Om 20.30 uur duiken we de tent weer in voor een lange koude nacht. Maandag 1 juli De nacht was dus echt koud. Hans en Leida hebben zelfs de winterjassen aan gehad. Ja het leven van een backpacker gaat niet over rozen. Peter en Rianne vluchten om 7.00 uur de tent uit voor een warme douche. Rianne ziet nog een platypus in het riviertje achter de tent. We vertrekken om 8.15 uur en ontbijten onderweg. Een lange dag vandaag 450 km verder naar Yeppoon. We blijven hier 2 nachten. Dinsdag 2 juli Het weer is lekker vandaag, dus naar het strand. 's middags het centrum in. Woensdag 3 juli Ruim 400 km verder gereden naar Hervey bay, het uitganspunt voor Fraser Island. We nemen een nette camping en een plekje aan het water. We boeken meteen een dagtrip naar Fraser Island voor morgen. Donderdag 4 juli Vroeg dag vandaag, om 6.45 uur gaat de wekker. Om 8.00 uur worden we opgepikt en om 8.30 uur zitten we op de boot. Het is 40 minuten varen naar het grootste zandeiland van de wereld. De zee is rustig dus geen zeeziekte voor Rianne. Eenmaal op het eiland stappen we in de 4 wheel drive bus. Veel oudjes in de bus, maar ja dat viel te verwachten. Het is een ruige tocht over dat losse zand, maar wel leuk. Dan gaat de tocht verder over het strand. Erg mooi. We zien een walvis vlakbij de kust, die richting het noorden trekt. Heel indrukwekkend. We stoppen een aantal keren bij toeristische attracties, zoals een scheepswrak, riviertje en een meer. Al met al was het een leuke dag, maar als we meer tijd hadden gehad, dan hadden we de meerdaagse tocht gedaan en er zelf met een 4 wheel drive doorheen gecrosst. We houden namelijk niet zo van dat georganiseerde. Vrijdag 5 juli Voor het eerst sinds maanden zien we weer een grote stad. Brisbane is de bestemming. Nadat we de stad in zijn gegaan, souveniers gekocht en verkoopblaadjes voor de auto hebben gemaakt, moeten we de weg weer terugvinden naar de camping. En dat valt niet mee. Na enkele minuten dwalen in het centrum en 3 keer de brug zijn overgegaan komen we toch op de goede weg uit. Zaterdag 6 juli Van druk Brisbane naar het hypermoderne en kitscherige (Leida en Rianne vinden van niet) Gold coast. vandaag pakken we de bus uit, want het is tijd voor de grote schoonmaak en dat werd ook hoog tijd. Wat een stof en zand. Ook de buitenkant wordt gewassen. 's avonds het dorpje in gelopen en gemidgetgolft Zondag 7 juli Weer 400 km verder gereden naar Grafton. Een klein plaatsje. Voor ons alleen een tussenstop. 's avonds is het weer erg koud. Maandag 8 juli 300 km verder gereden naar Forster. We zijn op tijd op een camping aan het strand. In de zon is het lekker warm, maar het strand is eigenlijk iets te koud. Leida en Hans willen in Sydney niet meer op een camping staan, dus morgen wordt er een huisje gehuurd. Dinsdag 9 juli De laatste 250 km en we zijn terug in Sydney, waar het allemaal begon. we vinden een mooie camping in Berowra 36 km buiten het centrum. We krijgen een mooi huisje/stacaravan met douche en toilet. Lekker warm. 's middags rijden we meteen naar kings cross, waar we de auto moeten verkopen, om de folders voor de verkoop van de auto op te hangen. Nu maar afwachten. We horen dat het een moeilijke tijd is om de auto te verkopen. Er is veel aanbod en weinig vraag. Er staan inderdaad veel auto's in de parkeergarage. Woensdag 10 juli Op tijd opgestaan voor een dagje Blue mountains. Dit park ligt 100 km ten westen van de stad. Eerst nog geprobeerd om naar de garage te rijden waar we de auto hebben gekocht. We moeten namelijk een pink slip (soort apk) hebben voor de verkoop van de auto. Tijdens het rijden krijgen we een telefoontje. Een geinteresseerde voor de auto. We doen nog wel een poging om eerst nog naar de garage te gaan, maar nadat we weer een rondje hebben gereden, besluiten we maar meteen richting het centrum te rijden. We maken een proefrit. Ze zouden ons het eind van de middag bericht doen of ze hem willen kopen of niet. We rijden terug naar de camping, want voor de blue mountains is het nu te laat. We zetten Leida en Hans af en rijden zelf door naar een garage in de buurt voor de keuring. Voor 89 dollar, krijgen we een goede tweedehands band en is onze lekke uitlaat gemaakt. Valt allemaal we mee dus. We hopen nu dat die jongen hem koopt. We horen die dag niets van die jongen. Beetje lullig. Het was ook te mooi om waar te zijn dat we de auto al meteen kwijt waren na 1 dag Sydney. Donderdag 11 juli 's ochtends naar een formule 1 hotel gereden. Leida en Hans vliegen morgen vroeg, dus is het handig dat we in de buurt van het vliegveld zijn. We nemen een 3 persoonskamer, Peter en Rianne slapen in 1 bed. Met de metro naar het centrum. Rianne en Hans hebben de skytour gemaakt. Vanuit deze toren heb je een prachtig uitzicht over de stad. 's avonds in een food court (vreetschuur volgens leida) wat gegeten. Je kunt hier alles krijgen van chinees tot mc donalds. Voor ieder wat wils. Vrijdag 12 juli Om 4.30 uur gaat de wekker en om 5.30 uur zitten we weer in de auto naar het vliegveld. Daar leida en Hans afgezet. Na een maand samen gereisd te hebben, gaan ze dus nu weer naar huis. Om 7 uur zijn we weer terug in het formule 1 hotel. We moeten vandaag beginnen met de verkoop van de auto in Kings cross garage. We zijn anders iets te vroeg. Om 8.30 uur rijden we weg en om 10.00 uur zitten we dan echt in de parkeergarage, het ongezellige donkere hol. Weinig mensen die komen kijken vandaag. Dus geen geluk vandaag. We nemen een mooi hostel backpackers connection. Een tweepersoonskamer met eigen badkamer, keuken met magnetron en tv en koelkast. Hier houden we het wel ff vol. Zaterdag 13 juli Om 9.00 uur zitten we weer in de garage. Zaterdag en maandag schijnt de beste verkoopdag te zijn. Dus hopelijk hebben we geluk vandaag. De hele ochtend wel wat kijkers, maar niet echt super geinteresseerd. Zondag 14 juli Vandaag eigenlijk weer hetzelfde als gisteren, er wordt wel gekeken, maar niet echt super geinteresseerd. Maandag 15 juli Weer hetzelfde verhaal als gisteren. Dinsdag 16 juli We hebben een geinteresseerd israelisch stel. Ze hebben echt serieus naar de auto gekeken, gisteren ook al. Op het moment dat we een proefrit gaan maken start te auto niet. Lege accu, omdat de auto de hele dag met de deuren open staat en de lamp dan brandt. Hebben wij weer. We balen heel erg. Dat stel kunnen we dus wel vergeten. Niet dat we ze erg leuk vonden. Het was een echte zeikerd en eigenlijk gunnen we het hem ook niet om in onze skippy te rijden. Op het moment dat we terug lopen naar het hostel krijgen we een telefoontje. Een geinteresseerde, hij heeft onze folder gezien in de supermarkt. Hij komt misschien morgen kijken. Zo eindigt de dag toch een beetje positief. Woensdag 17 juli 's ochtends eerst een eindje gereden om de accu weer op te laden. De geinteresseerde is niet komen kijken, maar aan het eind van de dag was er een duitse jongen die wel is geinteresseerd in onze auto en ook in een ander busje. Aangezien het al 16.30 uur is besluit hij om morgen een testritje te maken. Donderdag 18 juli De duitse jongen is er om 10.00 uur al voor het testritje. Bij terugkomst is hij razendenthousiast, maar aangezien hij geen verstand heeft van auto's wil hij hem laten testen bij een mechanic. We moeten wachten tot 15.00 uur omdat er voor ons nog een auto wordt gekeurd. Hetzelfde busje als wij hebben alleen dan in het wit. Bij hun mankeert er veel aan de auto, reparaties van totaal 500 dollar. We krijgen dus al helemaal de zenuwen. We hebben namelijk al een prijs afgesproken, 3000 dollar. ZIjn er veel mankementen dan moeten we de prijs nog eens bespreken, maar erg veel lager willen we eigenlijk niet gaan. Onze skippy komt uiteindelijk heel goed door de keuring, die anderhalf uur duurde. De mechanic zegt dat het een betere bus was dan die andere. Er zijn een paar kleine dingetjes die nog niet nodig zijn om te repareren, alleen de remblokjes moeten worden vervangen, dat zou hem dan 200 dollar kosten. We blijven bij de prijs van 3000 dollar en dan is hij officieel verkocht. We zijn erg opgelucht, maar het is wel raar hoor. Hij heeft ons wel een half jaar zonder problemen australie rondgecrosst. Nu zijn we dus weer autoloos. Op naar nieuw-Zeeland. Vrijdag 19 juli 's ochtends moet er bier gehaald worden. Traditie bij de carmarket. Iedereen die een auto heeft verkocht moet bier trakteren. Daarna voor de laatste keer het centrum van Sydney in. Het belangrijkste doen we eerst namelijk de ticket wijzigen. We kunnen morgenochtend om 10.45 uur vliegen,ideaal dus. Ook boeken we de terugvlucht naar NL, namelijk 30 december, we komen dan tegen half 4 's middags aan op schiphol. Deze datum is nog niet 100 procent zeker, je weet maar nooit of we eerder thuis komen, maar ga er maar vanuit dat dit de datum wordt. We vliegen 26 december al weg vanuit kaapstad, want we willen nog 3 dagen naar Engeland om onze Engelse pa en ma te bezoeken. Dit was dan ons reisverslag vanuit Aussie...